2 Нәфис, гүзәл Сион-кызны Мин бөлгенлеккә төшерәм!
Сион-кыз гына калды – йөзем бакчасындагы чатыр, кыяр түтәлендәге куыш, камалыштагы шәһәр кебек булды.
Бала табучы хатын сыман кычкырган, беренче баласын тудыручы хатын кебек ыңгырашкан тавыш ишетәм. Сион-кыз шулай интегеп ыңгыраша, кулларын сузып: «Ни кайгы! Үтерүчеләрне күреп, җаным сыкрый!» – дип өзгәләнә.
Әнә, Хуҗа-Хаким ничек итеп Сион-кызга Үзенең ачуын болыт итеп каплады! Исраилнең данын Ул күктән җиргә төшерде һәм аяклары басып торган урынны ачулы көнендә исенә дә алмады.
Нәрсә әйтим сиңа, сине кем белән чагыштырыйм, и-и Иерусалим-кыз?! Юатыр өчен, сине кемгә тиңлим, и-и гыйффәтле кыз Сион?! Җәрәхәтең дәрья кебек зурдыр; кем генә дәвалый алыр икән сине?!
Элек тәмле ризыклар белән сыйланганнар хәзер әнә урамда ачтан үлә, җете кызыл киемнәр киеп үскән кешеләр чүплектә казына.
Сезнең арада иң йомшак, иң ягымлы, җиргә каты басып йөрергә дә курыккан хатын үзенең сөйгән иренә, угыл-кызына рәхимсез күз белән карар.
