1 Раббы болай ди: «Менә, Мин Бабилгә, Ләб-Камайда яшәүчеләргә каршы Үземнең җимерүче җилемне кузгатам.
Менә, Ашшур патшасына Мин шундый рух иңдерәчәкмен, ул, бер хәбәр ишетүгә, үз җиренә кайтып китәчәк, һәм Мин аны шунда кылычтан уздырачакмын».
Миңа вәгъдә иткәннәрнең барысын тормышка ашырыр Раббы. Синең мәрхәмәтең, и Раббы, мәңгелек! Кулыңа алган эшләрне ташлама!
Шуның өчен күкләрне дер селкетермен, һәм, Күкләр Хуҗасы Раббының ачуы дөрләгән көнне, Аның ярсуыннан Җир үз күчәреннән чыгар!
болытлардан да өскәрәк менәрмен, Аллаһы Тәгаләгә тиң булырмын“.
Диңгез буендагы чүл турында әйтелгән пәйгамбәрлек сүзе. Нәгебтә дулаган өермә сыман, чүлдән, куркыныч илдән килә ул.
Урыныңнан төш, гыйффәтле Бабил-кыз, тузанга утыр! Тәхетең юк инде, җиргә утыр, килданиләр кызы! Моннан ары сине назлы вә нәфис дип әйтмәсләр.
Менә, Раббыдан ярсулы давыл килә, өермәләнеп күтәрелә – явызлар өстенә ябырылачак ул.
Эламга каршы күкнең дүрт ягыннан дүрт җил куптарырмын, аларны шул җилләргә чәчәрмен, һәм куылган эламлылар барып сыенмаган халык табылмас.
«Мератаим җиренә, шулай ук Пыкодта яшәүчеләргә каршы һөҗүмгә күтәрелегез! Үтерегез аларны, соңгы кешесенә кадәр кырып бетерегез, – дип белдерә Раббы, – Мин кушканнарның барын да эшләгез!
Мин сиңа ятьмә куйдым, Бабил, һәм син, үзең дә сизмәстән, шул ятьмәгә эләктең. Миңа каршы баш күтәргән өчен, сине табып эләктереп алдылар.
Бабилгә һөҗүм итәр өчен, укчыларны чакырыгыз! Җәяләрен киереп, шәһәрне камап алсыннар – беркем качып котылырлык булмасын! Аңа, эшләренә карап, әҗерен бирегез, ул ни кылган булса, үзенә дә шуны кылыгыз, чөнки Раббыга – Исраилнең изге Затына каршы баш күтәрде ул.
Күкләр Хуҗасы Раббы болай ди: «Яһүдә халкы кебек үк, исраилиләр дә җәбер-золымнан интегә; әсир итүчеләрнең һәммәсе аларны кулларында нык тота, һич кенә дә ычкындырырга теләми.
Чөнки Мин менә төньяк җиреннән Бабилгә каршы бөек халыкларны җыеп китерәм; алар сафларга тезелеп килерләр һәм, төньяктан һөҗүм итеп, Бабилне басып алырлар; аларның уклары һәрвакыт тиешле урынга эләгә, ул уклар – оста сугышчыларның укларыдыр.
Бабил хәтта күкләргә менеп китсә һәм югарыда үзенең кальгасын ныгытса да, Мин аңа каршы җимерүчеләр җибәрермен», – дип белдерә Раббы.
Бабилгә киләсе барлык афәтләр турында – Бабил хакындагы барлык шушы сүзләрне – Иремия төргәкле китапка язган иде.
Аны, ярсуланып, тамыры белән йолкып алдылар, җиргә ыргыттылар; көнчыгыш җиле аны киптерде, җимешләре киселде аның; нык ботаклары корыды – аларны ут яндырды.
Эфраим үз туганнары арасында мул җимешле булса да, чүлдән күтәрелеп, көнчыгыштан Раббының җиле килер һәм Эфраимнең чишмәләрен киптереп, коеларын корытып бетерер, хәзинәдәге барлык зиннәтләрен очыртып алып китәр».
Шәһәрдә быргы кычкыртсалар, халыкны курку алмасмы?! Шәһәргә бәла килсә, Раббы кулы белән эшләнмиме бу?
Сезне талаган халыклар янына шөһрәтле Күкләр Хуҗасы Раббы мине җибәрде, чөнки сезгә кагылган зат Аның күз карасына кагылган саналадыр.
Ул җиргә егылды һәм: – Шаул, Шаул! Нигә син Мине эзәрлеклисең? – дигән тавыш ишетте.