4 Мәаб җимерелгән, балалары үкереп елый.
Патшаның әлеге әмере яһүдиләргә, тупланып, барлык шәһәрләрдә үзләрен якларга – аларга һөҗүм иткән һәммә кавемне барча өлкәләрдә бала-чагасы вә хатын-кызлары белән бергә үтерергә, кырып бетерергә, юкка чыгарырга, мөлкәтләрен таларга хокук бирә иде.
Раббы һич кызганмый җимергән шәһәрләр кебек булсын ул кеше: иртән – илереп елаган, көн уртасында исә сугышка чакырган авазлар ишетсен!
Хорунаимнән илереп елаган тавыш килә: „И-и, нинди вайранлык, нинди коточкыч җимереклек!“
Лухиткә таба елый-елый менеп бара алар. Хорунаим юлында кайгыдан ыңгырашкан тавышлар ишетелә.