2 Мәабның даны юкка чыкты, Хишбунда аңа каршы явызлык кылырга ниятлиләр: „Әйдәгез, барып, аны халыклар исәбеннән юк итик!“ – диләр. Син дә тынып калырсың, Мадмен: артыңнан кылыч ияреп килә.
Мәаб турында әйтелгән пәйгамбәрлек сүзе. Төнлә белән Мәабның Ар каласы таланыр, юк ителер! Төнлә Мәабның Кыйр каласы таланыр, юк ителер!
Мәаб хакында йөрәгем сызлый. Мәаб кешеләре Согарга, Эгләт-Шелишиягә качалар, елый-елый Лухиткә таба менәләр, үзләренә ябырылган афәттән Хорунаим юлында зар елашалар.
Ә хәзер Раббы болай ди: – Ялланып эшләгән кеше елларны төгәл санаган кебек, нәкъ өч ел үтүгә Мәабның мәһабәтлелеге күп санлы халкы белән бергә түбәнсетеләчәк. Бик аз кеше генә котылып калачак, һәм алар көчсез булачак.
Раббының кулы шушы тауны саклаячак». Ә Мәаб тирескә тапталган салам кебек булачак;
Раббы, Исраил Алласы, миңа болай диде: – Ярсуым шәрабы салынган шушы касәне кулымнан ал да, Мин кайсы халыкларга эчерергә кушсам, шуларга эчер.
Мин Раббы кулыннан касәне алдым да, Раббы мине кайсы халык янына җибәргән булса, шул халыкларның барсына шәрабны эчерттем.
– Бу кешеләрнең ни сөйләгәнен ишетмисеңмени? Алар: «Раббы кайчандыр Үзе сайлаган ыругларның икесеннән – Исраил белән Яһүдәдән ваз кичте», – дип, Минем халкымны кимсетәләр, аны инде халык дип тә санамыйлар.
Курыкма, колым Ягъкуб, – дип белдерә Раббы, – чөнки Мин – янәшәңдә! Мин сине халыклар арасына куып тараткан идем, инде шул халыкларның һәммәсен кырып бетерермен, ә сине юк итмәм. Җәзасыз калдырмам сине, әмма җәзаны гаделлек белән бирермен».
Кызганыгыз аны, барлык күршеләре, данлы исемен белүче барлык кешеләр: „Кайгы! Куәтле хөкемдарлык таягы, дан таягы сынды!“ – дип әйтегез.
Раббыга каршы баш күтәргән өчен, Мәаб халык буларак юк ителер.
Качып баручылар, хәлдән таеп, Хишбун каласының диварлары күләгәсендә туктап калды, әмма Хишбуннан – ут, Сихон патша йортыннан ялкын бөркелеп, Мәаб кавеменең чигәләрен, фетнәчел халкының баш түбәсен яндырды.
Үкереп ела, Хишбун, чөнки Гай шәһәре вәйран булган! Рабаһ каласының кызлары, кычкырып елагыз, тупас тукымага төренеп, күз яшьләре түгегез, елагыз һәм арлы-бирле сугылып йөрегез, чөнки илаһыгыз Милкүм үзенең каһиннәре, түрәләре белән бергә сөрген китә.
Эламлыларны Мин дошманнары һәм аларга үлем теләүчеләр каршында калтырый торган итәрмен; аларга бәла-каза җибәрермен, ачу-ярсуымны яудырырмын, – ди Раббы, – артларыннан кылыч җибәреп, тәмам кырып бетерермен.
Ә Рубин угыллары, Хишбун, Элгале, Кыръятаим, Нәбу, Багал-Мегон (кайбер шәһәрләрнең исемнәре үзгәртелгән) һәм Сибма шәһәрләрен тергезеп, аларга яңа исемнәр бирделәр.