2 – Раббы, Исраил Алласы, сиңа болай ди, Барух:
Аларның кайгыларын Ул һәрчак уртаклашты, Аның хозурыннан килгән фәрештә аларны коткара килде. Яратучан, кызганучан буларак Ул аларны йолып алды, борынгы заманнарда кулларында күтәреп йөртте.
Яһүдә патшасы Йошия углы Яһоякыйм хакимлегенең дүртенче елында Иремия пәйгамбәр әйткән сүзләрне Нерия углы Барух төргәкле китапка язып бетергәннән соң, Иремия аңа әйтте:
«Син: „Аһ! Раббы минем газапларыма кайгы өстәде; Мин ыңгырашып арыдым, тынычлык таба алмыйм“, – дисең».
Гайсәнең шәкертләренә һәм Петергә: «Гайсә сездән алда Гәлиләягә бара торыр. Ул алдан әйтеп куйганча, Аны шунда күрерсез», – дип барып әйтегез.
Аллаһы безне барлык авыр хәлләрдә юата, шуңа күрә Аңардан кабул иткән юаныч белән без дә һәртөрле кайгылары булганнарны юата алабыз.
Әмма рухлары төшкәннәрне юатучы Аллаһы, Титусны безгә китереп, күңелләребезне күтәрде.
Ул Үзе дә, вәсвәсәләндереп газап чиккәнгә күрә, вәсвәсәгә дучар булганнарга ярдәм итә ала.
Олуг Руханиебыз җитешмәгән якларыбызны аңламаучы, безгә теләктәшлек итә белмәүче Зат түгел, чөнки Ул безнең кебек үк һәр яклап сыналды, тик һич кенә дә гөнаһ кылмады.
