3 Инде менә әйткәнен Ул гамәлгә ашырды – сезнең өскә афәт җибәрде, чөнки сез Раббы алдында гөнаһ эш кылдыгыз, сүзләренә колак салмадыгыз.
Әмма тынычланып рәхәткә чыккач, алар янә Синең күзеңә ятышсыз күренгән гамәлләр кылды; Син аларны кабат дошманнары кулына тапшырып, тегеләр халык өстеннән хакимлек итте. Ләкин алар Сиңа тагын ялваргач, чиксез шәфкатьлелегең аркасында аһ-зарларына колак салып, Син аларны коткарып калдың.
Безгә җәза биреп, дөрес эшләдең Син, чөнки Син тугрылык белән эш иттең, ә без яманлык кылдык.
Сине утырткан Күкләр Хуҗасы Раббы Үзе үк сине юк итәргә әмер бирде, чөнки Исраил вә Яһүдә халкы Багал хөрмәтенә корбаннар китереп явызлык кылды һәм шуның белән Раббының ачуын чыгарды.
Бу шәһәр яныннан күп халыклар үтеп йөрерләр һәм бер-берсеннән: «Бу бөек шәһәрне Раббы ни өчен шушы хәлгә төшерде икән?» – дип сорарлар.
– Бар, хәбәши Эбед-Мәликкә, Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай дип әйтә, диген: «Менә, Мин бу шәһәр турында әйткән сүзләремне гамәлгә ашырам – Мин аңа яхшылык түгел, яманлык кылам! Көне җиткәч, син моны үз күзләрең белән күрерсең.
Хуш исле сумала-майлар көйрәтеп, сез Раббы алдында гөнаһ кылдыгыз, Аның әйткәннәрен тыңламадыгыз, Аның Кануны, кагыйдә вә күрсәтмәләре буенча гамәл кылмадыгыз, шуның өчен, үзегез күреп торганча, өстегезгә шушы афәт килде.
Сарыкларыма тап булган һәркем аларны ашады; дошманнары: „Без гаепле түгел, чөнки алар үзләренең көтүлек җире, ата-бабаларының өмете булган хак Раббыга каршы гөнаһ кылдылар“, – диделәр».
Раббы Үзе ниятләгәнне тормышка ашырды, борынгы заманнарда боерган сүзен җиренә җиткерде; сине һич кызганмый бөлгенлеккә төшерде, авыр хәлеңне күргән дошманыңны сөендерде, аның көч-куәтен арттырды.
Син кире булганга һәм йөрәгең тәүбә итәргә теләмәгәнгә күрә, Аллаһының гадел хөкеме билгеле булачак ачу көнендә башыңа төшәчәк җәзаңны җыясың.
Ә без беләбез: Канун нәрсә дә булса сөйли икән, ул Канун хакимлеге астында булганнарга сөйли. Шуның өчен беркем дә, үзен яклар өчен, авызын ача алмас, һәм бар дөнья Аллаһы каршында гаепле булыр.
Җавап мондый булыр: «Бу халыкны Мисыр җиреннән алып чыкканда, Раббы, ата-бабаларының Алласы, алар белән килешү төзегән иде, ә алар ул килешүне онытты.