Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Иремия 4:7 - Изге Язма

7 Әнә, чытырманлыктан чыккан арыслан сыман, халыкларны кыручы үз урыныннан кузгалды. Ул синең җиреңне, Яһүдә, чүлгә әйләндерергә дип килә – синең шәһәрләрең җимереләчәк, кешесез калачак.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Иремия 4:7
33 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Яһоякыйм патшалык иткән көннәрдә, Яһүдә җиренә Бабил патшасы Нәбухаднессар килеп, Яһоякыйм өч ел дәвамында аның кул астында булды, әмма соңыннан ул аңа каршы баш күтәрде.


Сәдыкыйя хакимлегенең тугызынчы елында, унынчы айның унынчы көнендә Бабил патшасы Нәбухаднессар үзенең бөтен гаскәре белән Иерусалим янына килеп аны камап алды һәм кала тирәли туфрак өемнәре күтәрде.


Җирегез ташландык хәлгә килгән, калаларыгыз көлгә әйләнгән; кырларыгыз уңышын күз алдыгызда чит-ятлар ашап ята – бар нәрсәгезне алар вәйран итте.


Күкләр Хуҗасы Раббының сүзләрен ишеттем мин: «Хак дөрестер, күп йортлар бушап калачак, зур вә матур йортларда яшәргә кеше булмаячак, – дип ант итте Ул. –


Мин шунда: – И Хуҗа-Хаким, бу хәл күпме дәвам итәр икән? – дип сорадым. Ул болай диде: «Шәһәрләр бушап, анда кешеләр яшәми башлаганга, йортлар кешесез калып, бу җир тәмам бушап калганга кадәр.


Исраилгә карап, дошманнары арысландай үкерә, яман тавыш белән ырылдый. Алар аның җирен чүлгә әйләндерде – Исраил шәһәрләре яндырылды, яшәргә кешеләре дә калмады.


Яһүдә патшасының сарае турында Раббы болай ди: «Минем өчен син Гилыгад җире, Ливан тау башлары сыман матурсың; ләкин ант итеп әйтәм: Мин сине – чүлгә, ташландык шәһәргә әйләндерермен.


Сиңа каршы баскынчылар әзерлим Мин – аларның һәммәсе коралланган, алар синең иң яхшы эрбет агачларыңны кисеп утка ыргытыр».


Өнен ташлап чыккан арысланга тиң Ул! Раббының ачу-ярсуыннан, баскынчыларның кылычыннан аларның җирләре чүлгә әйләнде.


Мин, барлык төньяк кабиләләрен һәм Бабил патшасы колым Нәбухаднессарны чакырып алып, аларны шушы җиргә һәм биредә яшәүчеләргә, тирә-юньдәге башка халыкларга каршы алып барырмын, – дип белдерә Раббы. – Бу халыкларны Мин тәмам кырып бетерермен, коточкыч бер нәрсәгә әверелдереп хур итәрмен, мәңгелек хәрабәләр өеменә әйләндерермен.


Ни өчен син: «Бу йорт Шилоһ хәленә төшәр, шәһәр, вәйран булып, кешесез калыр», – дип, Раббы исеменнән пәйгамбәрлек итәсең? – диде алар, Иремияне Раббы йортында уратып алып.


Бабил патшасы Нәбухаднессарга хезмәт итәргә теләмәгән, ул кигерткән камытка муенын куеп тормаган һәрбер халыкны һәм патшалыкны Мин кылыч, ачлык вә үләт зәхмәте белән җәзалармын, Нәбухаднессар кулы белән тәмам юк итәрмен, – дип белдерә Раббы. –


Раббы болай ди: – Әлеге җир турында сез: «Буш җир бу, анда ни адәм, ни җанвар яшәми», – дисез. Әмма бушап калган, кеше дә, җанвар да яшәми торган Яһүдә шәһәрләрендә вә Иерусалим урамнарында


Минем ихтыярым белән дошман бу шәһәргә кире кайтыр, һөҗүм итеп, аны басып алыр һәм яндырыр. Яһүдә шәһәрләрен Мин кеше яшәми торган буш урынга әйләндерермен“», – дип белдерә Раббы.


Җайдаклар вә укчылар күтәргән шау-шудан шәһәрләрнең бар халкы качып бетәр: алар куе урманнарга китәр, тау-ташлар арасына менеп яшеренер. Барча шәһәрләр ташландык булыр – анда һичбер кеше калмас».


– Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Иерусалимгә вә барлык Яһүдә шәһәрләренә Мин җибәргән афәтләрнең һәммәсен сез күрдегез; менә, ул калалар хәзер хәрабә булып ята, һәм анда яшәүче юк бүтән.


Исеме Күкләр Хуҗасы Раббы булган Патша болай ди: «Мин Үзем шаһиттыр: башка таулар арасында калкып торган Тавор тавы һәм диңгез буендагы Кәрмил тавы кебек куәтле берәү киләчәк.


Менә, Үрдүн буендагы куаклар арасыннан чәчәкле көтүлеккә килеп чыккан арыслан кебек, эдомиләрне Мин күз ачып йомган арада куып җибәрермен, аларның иң шәп сарык тәкәләрен сайлап алырмын. Минем белән кем тиңләшә, кем Мине хөкемгә тарта алыр?! Нинди көтүче Миңа каршы чыгар?!


Шуның өчен, урманнан арыслан чыгып, аларны үтерәчәк, чүл бүресе ботарлаячак. Шәһәрләре янында аларны каплан сагалап торачак – каладан чыккан һәркемне өзгәләп ыргытачак, чөнки халыкның җинаятьләре зурдыр, Раббыга кылган хыянәтләре хисапсыздыр.


Исраил – арысланнар куып тараткан көтү ул; башта аны Ашшур патшасы ашады, аннары Бабил патшасы Нәбухаднессар сөякләренә кадәр кимереп бетерде.


Менә, Үрдүн буендагы куаклар арасыннан чәчәкле көтүлеккә килеп чыккан арыслан кебек, бабиллеләрне Мин күз ачып йомган арада куып җибәрермен, аларның иң шәп сарык тәкәләрен сайлап алырмын. Минем белән кем тиңләшә, кем Мине хөкемгә тарта алыр?! Нинди көтүче Миңа каршы чыгар?!»


Дан шәһәре ягыннан дошман атларының пошкыруы ишетелә, тайлар кешнәвеннән бөтен җир дер селкенә. Дошман, килеп, илебезне һәм андагы бар нәрсәне тар-мар китермәкче, шәһәребезне дә, аның халкын да юк итмәкче».


«Иерусалимне ташлар өеме, чүл бүреләре өчен сыену урыны итәм, Яһүдә шәһәрләрен кеше яшәми торган чүлгә әйләндерәм!» – ди Раббы. Раббыдан мин:


Халык белән тулы шәһәрләр бушап калыр, җирләре чүлгә әйләнер; һәм сез Минем Раббы икәнемне белерсез».


ачуымны синең өскә яудырачакмын, сиңа утлы сулышымны өрәчәкмен, сине кешеләр үтерүдә тәҗрибәсе зур булган рәхимсез затлар кулына тапшырачакмын.


– И адәм углы, Мисыр патшасы фиргавен турында кайгы җыры җырла һәм әйт аңа: «Син халыклар арасындагы арыслан кебек, диңгездәге аждаһа сыман; елгаларыңда ары-бире килеп йөрисең, аякларың белән суны болгатып, елгаларны пычратасың.


Аллаһы аңа иңдергән бөеклек алдында барлык халыклар, кавемнәр һәм кабиләләр тетрәп, котлары алынып торыр иде, чөнки ул үтерергә теләгән кешене үтерде, исән калдырырга теләгәнен исән калдырды, югары күтәрергә теләгәнен күтәрде, түбәнсетергә теләгәнен исә түбәнсетте.


Аның берсе арыслан кебек, ә канатлары – бөркетнеке; мин әлеге затның канатлары йолкынуын, аннары аның, җирдән күтәрелеп, кеше сыман ике аягына торып басуын һәм аңа адәм йөрәге бирелүен күзәтеп тордым.


Шәһәрләрегезне хәрабә итәрмен, изге урыннарыгызны җимерермен һәм бүләкләрегезнең хуш исе белән хозурланмам;


Үзегезне төрле халыклар арасына таратырмын һәм, кылычымны чыгарып, артыгыздан куармын – җирегез буш булыр, шәһәрләрегез җимерелер.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ