7 Ул, шушыларны эшләгәннән соң, Миңа кире кайтыр дип уйладым, ләкин ул кайтмады; һәм моны аның хыянәтчел кыз туганы Яһүдә күреп торды.
атасы табынган Аллаһының йөз нурын эзләде, Аның боерыкларын үтәде, исраилиләр кылган гамәлләрне кабатламады.
Йа Раббым, әгәр мин Синең белән бәхәскә керсәм, Син һәрвакыт хаклы булып калачаксың; шулай да мин Синең белән гадел хөкем турында сөйләшәчәкмен: ни өчен яман кешеләрнең юлы уңа, хыянәтчеләр нилектән әйбәт яши?
– Бу кешеләрнең ни сөйләгәнен ишетмисеңмени? Алар: «Раббы кайчандыр Үзе сайлаган ыругларның икесеннән – Исраил белән Яһүдәдән ваз кичте», – дип, Минем халкымны кимсетәләр, аны инде халык дип тә санамыйлар.
Исраил вә Яһүдә халкы Миңа хыянәт итте. Бу – Раббы сүзе».
Синең олы апаң – Самарея, ул үзенең кызлары белән синнән төньякта, ә сеңлең Сәдүм үз кызлары белән синнән көньякта яши.
Син, алар юлыннан барып, аларның әшәкелекләрен кабатлап кына калмадың, син бар яктан да алардан азгынрак булып чыктың.
Минем халкым гел Миннән читләшү ягында; алар Миңа Аллаһы Тәгаләм дип дәшсә дә, Мин аларга ярдәм итмәм.
Самарея үзенә тиешле җәзаны алырга тиеш, чөнки үз Алласына каршы баш күтәрде ул. Аның халкы кылычтан һәлак булыр, балалары кырылып бетәр, авырлы хатыннарының карыннары икегә ярылыр.
Су эчәр өчен, кешеләр, каңгырып, бер шәһәрдән икенчесенә йөрер, әмма анда да сусыннары басылмас иде. Тик шунда да сез Миңа килеп сыенмадыгыз! – ди Раббы. –
Яһүдә тугрылыгын сакламады, Исраил белән Иерусалимдә кабахәтлек кылынды; Яһүдәнең ир-егетләре, чит илаһларга табынучы хатын-кызларга өйләнеп, Раббының кадерле изге урынын мәсхәрәләде.