9 Ни өчен син: «Бу йорт Шилоһ хәленә төшәр, шәһәр, вәйран булып, кешесез калыр», – дип, Раббы исеменнән пәйгамбәрлек итәсең? – диде алар, Иремияне Раббы йортында уратып алып.
Пәйгамбәрнең сүзләренә патша болай дип җаваплады: – Сине патша киңәшчесе итеп куйдылармы әллә?! Үләсең килмәсә, яп авызыңны! Пәйгамбәр аңа: – Шушы эшең һәм минем киңәшкә колак салмаган өчен, Аллаһы синең җаныңны кыярга хәл кылуы миңа төгәл мәгълүмдер, – дип җавап кайтарды да тынып калды.
Андыйлар кешеләргә яла ягалар, хөкемчеләргә шәһәр капкасы төбендә тозак коралар, ялган сөйләп, хаклы кешене гадел хөкемнән мәхрүм итәләр.
Яһүдә патшасы Сәдыкыйя аны менә шушы сүзләре өчен япкан иде: «Раббы болай дип әйтә: „Менә, Мин бу шәһәрне Бабил патшасы кулына тапшырам, һәм ул аны басып алыр!
Раббы болай ди: – Әлеге җир турында сез: «Буш җир бу, анда ни адәм, ни җанвар яшәми», – дисез. Әмма бушап калган, кеше дә, җанвар да яшәми торган Яһүдә шәһәрләрендә вә Иерусалим урамнарында
Ә Яһүдә патшасы Яһоякыймга, Раббы болай дип әйтә, диген: «Кулъязма төргәгендә „Бабил патшасы һичшиксез килер, бу җирне талар, андагы кешеләрне вә терлекне кырып бетерер!“ дигән сүзләрне язган өчен, син Иремиягә янадың, шул кулъязманы утка салдың.
«Иерусалимне ташлар өеме, чүл бүреләре өчен сыену урыны итәм, Яһүдә шәһәрләрен кеше яшәми торган чүлгә әйләндерәм!» – ди Раббы. Раббыдан мин:
Болар һәммәсе Иерусалим пәйгамбәрләренең гөнаһлары, руханиларының җинаятьләре өчен җәза булды – алар кала диварлары эчендә тәкъва кешеләрнең канын түктеләр.
Шәһәр капкасы янында, мәхкәмәдә, фаш итүне яратмыйсыз сез, хак сүз әйтүчедән чирканасыз.
Пәйгамбәрләргә алар: «Вәгазь укымагыз, бу турыда сөйләмәгез, безгә хурлык кагылмаячак! – диләр. –
Гайсә Аллаһы йортына кереп гыйлем биргәндә, янына баш руханилар белән халык өлкәннәре килде. – Син боларны нинди вәкаләт белән эшлисең? Андый хокукны Сиңа кем бирде? – дип сорадылар алар.
Баш руханилар һәм өлкәннәр исә Барабны азат итүен, ә Гайсәне үлем җәзасына тартуын таләп итәргә дип халыкны котырттылар.
Әмма баш руханилар, Барабны азат итүне таләп итегез, дип, халыкны котыртып куйганнар иде.
Гайсә бу сүзләрне, Аллаһы йортында гыйлем биргәндә, сәдака сандыгы янында әйтте. Берсе дә Аны кулга алмады, чөнки Аның вакыты әле килеп җитмәгән иде.
Шул чакта алар, Аңа ыргыту өчен, кулларына ташлар алдылар, әмма Гайсә, яшеренеп, Аллаһы йортыннан чыгып китте.
Әмма яһүдиләр атаклы гаиләләрдән булган диндар хатыннарны һәм шәһәрдәге җитәкчеләрне Паул белән Барнабка каршы котыртып эзәрлекли башладылар һәм үз җирләреннән кудырттылар.
Бөтен шәһәрдә ыгы-зыгы купты, төрле яктан халык җыйналды. Паулны Аллаһы йортыннан сөйрәп алып чыктылар һәм шундук капкаларны бикләп куйдылар.
Шушы сүзләрне әйткәнче, Паулны тыңладылар, ә аннары: – Бу кешене җир йөзеннән юк итәргә! Мондый кеше яшәргә тиеш түгел, – дип кычкыра башладылар.
Әлеге савыккан кеше Петер белән Яхъяны җибәрмичә тотып торган вакытта, бик нык гаҗәпләнгән халык, Сөләйман әйваны дип аталган залга йөгереп кереп, алар янына җыелды.
Рәсүлләр кулы белән халык арасында күп галәмәтләр һәм могҗизалар кылынды. Имандашлар бердәм рәвештә Сөләйман әйванында очрашып тордылар.
– Без сезгә шул Кешенең исеме турында өйрәтмәскә дип, катгый рәвештә әйткән идек түгелме? – дип сорады. – Ә сез үзегезнең тәгълиматыгызны бөтен Иерусалимгә тараткансыз һәм ул Кешенең түгелгән канында безне гаепләргә теләп ашкынасыз, – диде.
Без аның: «Насаралы Гайсә бу урынны җимерәчәк һәм Муса безгә биргән йолаларны үзгәртәчәк» дигәнен ишеттек.
Үзләренә дигән җирләрне тулысынча яулап алганнан соң, бөтен Исраил халкы, Шилоһ шәһәрендә җыйналып, Очрашу чатырын корды.