3 Шунда Раббы миннән: – Иремия, син нәрсә күрәсең? – дип сорады. – Инҗир җимеше күрәм. Яхшы дигәннәре – искиткеч шәп, начар дигәннәре – үтә бозык, шулкадәр начар ки, хәтта ашарга яраксыз, – дидем.
Аннары Раббы миңа әйтте:
«Менә, Мин аларга кылыч, ачлык вә үләт зәхмәте җибәрермен һәм аларны бозык, ашарга яраксыз инҗир җимеше кебек итәрмен;
Раббы миннән: – Нәрсә күрәсең, Амос? – дип сорады. Мин: – Кургаш асма! – дип җавап бирдем. Шуннан Хуҗа-Хаким әйтте: «Инде менә халкым Исраилне асма ярдәмендә тикшерәмен; моннан ары Мин аны кызганмаячакмын!
– Син нәрсә күрәсең, Амос? – дип сорады миннән Раббы. Мин: – Кәрзин тулы өлгергән җимеш күрәм, – дидем. Шунда Раббы: «Халкым Исраилнең дә соңгы көне килеп җитте, моннан ары Мин аны кызганмаячакмын! – диде. –
«Нәрсә күрәсең син?» – дип сорады. Мин, җавап биреп: «Өске өлешендә май салу өчен касәсе булган алтын шәмдәл күрәм. Шәмдәлдә җиде лампа, һәр лампага филтәле җиде көпшә килеп тоташа.
Фәрештә миннән: «Ни күрәсең?» – дип сорады. «Очып баручы төргәк күрәм, аның озынлыгы – егерме, ә киңлеге – ун терсәк», – дидем.
Әүвәле Исраил җирендә кем дә булса гозер белән Аллаһы янына бара калса: «Гаиптән хәбәр бирүче янына барам», – дип әйтә торган булган, чөнки хәзер пәйгамбәр дип йөрткән кешеләрне элек шулай «гаиптән хәбәр бирүче» дип атаганнар.