8 Руханиларыгыз: „Раббы кайда?“ – дип сорамады, сезнең Канун белгечләре Мине белмәде, хөкемдарларыгыз Миңа каршы баш күтәрде, пәйгамбәрләрегез Багал исеменнән сөйләде, ярдәм күрсәтә алмаган потларга иярде.
Аннары Ильяс аларга болай дип әйтте: – Мин – Раббының исән калган бердәнбер пәйгамбәре. Багал пәйгамбәрләренең саны исә дүрт йөз илле кешедер.
Вакыт төштән авышты, ә алар һаман котыра-шашына бирде, һәм бу хәл, кичке корбан китерү вакыты җиткәнче, шулай дәвам итте, ләкин бернинди тавыш та, җавап та, өн дә ишетелмәде.
– Багал пәйгамбәрләрен тотыгыз, берсе дә качып котыла алмасын, – диде шунда Ильяс халыкка, һәм тегеләрне тотып алдылар. Аннары Ильяс, аларны Кыйшон инешенә таба алып китеп, шунда чәнчеп үтерде.
Әмма берсе дә: „Безне бар кылган Аллаһы кайда соң? Төннәрен безгә өмет җыры бүләк итүче кайда?
Руханилар вә пәйгамбәрләр шәрабтан исереп алпан-тилпән йөриләр, исерткеч эчемлектән чайкалышып, шәрабтан акылларын җуйганнар; аларның гаиптән алынган хәбәрләре ялгыш, кабул иткән карарлары дөрес түгел.
Раббы сезне тирән йокыга талдырды; пәйгамбәрләр – халыкның күзләредер, әмма Ул аларны йомдырды, гаиптән хәбәр бирүчеләр – халыкның башыдыр, әмма Ул әлеге башны томалады.
аларның һәммәсе файдасыз шул халык аркасында рисвай булачак – аңардан, оят белән хурлыктан башка, ни булышлык, ни ярдәм тимәячәк».
Халыкның көтүчеләре мәгънәсез – Раббыдан киңәш сорамыйлар, шуңа күрә бер эшләре дә алга бармый, көтүдәге барлык маллары таралып беткән.
Көтүчеләр өере, йөзем бакчаларымны харап итеп, биләмәмне таптап бетерде, гүзәл җиремне буш чүлгә әйләндерде.
Йа Раббым, минем кодрәтем, таянычым вә кайгы көнендә сыеныр урыным! Халыклар, җир читләреннән Синең яныңа килеп: «Безнең ата-бабаларыбыз фәкать ялган нәрсәләрне, бернигә яраксыз потларны гына мирас итеп алган.
Шуннан соң кайбер кешеләр: – Әйдәгез, Иремиягә каршы яшерен эш оештырабыз! Үгет бирүче руханиларга, киңәш бирүче акыл ияләренә, Раббы сүзен игълан итүче пәйгамбәрләргә кытлык булмаячак бездә. Аны телебез белән җиңик, сүзләренә колак салмыйк! – диделәр.
нинди дә булса бер халык үзенең илаһын, гәрчә ул чын булмаса да, башкага алыштырдымы икән?! Ә Минем халкым үзенең данын – үз Алласын – ярдәм күрсәтә алмаган нәрсәгә алыштырды!
Ата-бабаларыгыз: „Безне Мисыр җиреннән алып чыгып, чүл-сахрадан, чокыр-чакырлы, кибеп корыган, караңгы, беркем йөрмәгән һәм яшәмәгән җирдән алып барган Раббы кайда?“ – дип сорамадылар.
«Минем халкым аңгыра, – ди Раббы, – алар Мине белми; ахмак бала сыман алар, акыллары җитми; явызлык кылырга оста, яхшылык кылу исә кулларыннан килми».
пәйгамбәрләр ялган хәбәр сөйли, руханилар алар сүзе буенча хакимлек итә, ә Минем халкым моңа каршы килми. Шушыларның бөтенесенә чик куелгач, ниләр кылырлар икән?
Сез ялган сүзләргә ышанасыз, әмма алардан сезгә файда булмас.
Алар үҗәт йөрәкләренә буйсындылар, ата-бабалары өйрәткәнчә, Багалга иярделәр.
Руханиларың Минем канунымны боза һәм изге әйберләремне хур итә, гади әйбердән изге әйберне аермый, нәҗес белән чиста арасында нинди аерма барын өйрәтми, Минем шимбә көннәремне санламый; Мин алар арасында хур ителәм.
– И адәм углы! Исраил халкының көтүчеләренә каршы пәйгамбәрлек сүзләреңне әйт, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Үзләрен генә кайгырткан Исраил көтүчеләренә кайгы! Көтүчеләр үзләренең сарыкларын көтәргә тиеш түгелмени?!
Мине танып белмәгәнгә, халкым юк ителер! Мине танудан баш тартканга, Мин дә сездән баш тартам, руханиларым, Аллагызның канунын онытканга, Мин дә сезнең балаларыгызны онытырмын.
Кеше кулы ясаган поттан ни файда?! Пот-санәм – ялган остаз ул, нәрсәгә өйрәтә ала ул?! Аны ясаган һөнәрче үзе аңа иман итсә дә, аның илаһы – бары тик телсез сын гына.
Бөтен дөньяны яулап, җанын харап итсә, кешегә моннан ни файда? Кеше, нәрсә биреп, үз җанын кайтарып ала алыр икән?
Кайгы сезгә, канун белгечләре, чөнки сез белем ачкычын үзләштердегез. Әмма үзегез анда кермәдегез, керергә теләүчеләргә дә юл бирмәдегез.
Шулай эшләрләр, чөнки Атаны да, Мине дә якыннан белмәделәр алар.
асылда Аны белмисез. Мин исә Аны беләм. Аны белмим дисәм, сезнең кебек ялганчы булыр идем; әмма Мин Аны беләм һәм Аның сүзен тотам.
Әмма хурлыклы яшерен эшләрдән баш тартып, хәйләгә керешмичә һәм Аллаһының сүзен бозмыйча, хакыйкатьне ачыктан-ачык белдереп, Аллаһы каршында үзебезне һәр кешенең намус хөкеменә тәкъдим итәбез.
Ягъкуб нәселенә Синең карарларны, Исраил халкына Кануныңны өйрәтә, Синең алда хуш исле сумала-майлар көйрәтә, мәзбәхеңдә тулаем яндыру корбаннары китерә.
Юк-бар, яраксыз илаһларга иярмәгез: алар сезгә файда китермәс һәм коткара да алмас, чөнки алар һәммәсе чүп кенә.
Элинең угыллары юньсез кешеләр булып чыкты: алар Раббыны санламады,