1 Миңа Раббы сүзе килеп иреште:
Аннары Раббы: – Алдыңда нәрсә күрәсең, Иремия? – дип сорады. Мин: – Бадәм агачының ботагын күрәм, – дип җавап бирдем.
Алар сиңа һөҗүм итәрләр, ләкин җиңә алмаслар, чөнки Мин, сине саклар өчен, яныңда булырмын. Бу – Раббы сүзе».
– Бар, Иерусалимгә ишеттер. Раббы болай дип әйтә, диген: «Мин синең яшь чактагы тугрылыгыңны, кәләш чагыңдагы мәхәббәтеңне, Минем артымнан ияреп, чүлгә, берни үсми торган кысыр җиргә барган чагыңны искә төшерәм.
Әгәр пәйгамбәр төш күрә икән, ул аны төш итеп сөйләсен, әгәр инде аңа Минем сүзем килеп ирешә икән, хак сүземне җиткерсен! – дип белдерә Раббы. – Кибәк белән орлыкның нинди уртак ягы бар?!
Иремиягә Раббыдан сүз килеп иреште:
Миңа Раббы сүзе килеп иреште:
Йөзем бакчаларын үзенә кайтарып бирермен һәм Ахор үзәнен аның өчен өмет капкасы итәрмен. Ул анда, Мисырдан чыккан көнендәге кебек, яшь чагындагы кебек, ягымлы сүзләремә җавап бирер.
Аллаһы борынгы заманда пәйгамбәрләр аша ата-бабаларыбызга күп мәртәбәләр һәм күп төрле сөйләде.
Пәйгамбәрлек сүзе беркайчан да кеше ихтыяры белән бирелмәде, кешеләр Аллаһыдан килгән хәбәрне Изге Рух белән рухландырылып сөйләделәр.
