3 Чөнки бу җирдә туган угыл-кызлар һәм аларны дөньяга бар кылган ата-аналар турында Раббы болай ди:
Аларның тол хатыннарын Мин диңгез буендагы ком бөртегеннән дә күбрәк итәрмен; көн уртасында егетләрнең аналарына җимерүче җибәрермен – аларны гел көтмәгәндә шом вә курку биләп алыр.
– Биредә үзеңә хатын алма, угылларың да, кызларың да булмасын!
Раббы болай ди: – Кайгы мәҗлесе барган йортка кермә, матәм тотма һәм кайгыларын уртаклашма! Чөнки Мин бу халыкның тынычлыгын алдым, – дип әйтә Раббы, – аларны мәрхәмәтемнән вә рәхим-шәфкатемнән мәхрүм иттем.
Чөнки Күкләр Хуҗасы Раббы, Исраил Алласы, болай ди: «Сез яшәгән заманда, Мин бу җирдә шатлык вә күңел ачу авазларын, кияү белән кәләшнең куанычлы тавышларын тыярмын. Сез моны үз күзегез белән күрерсез».
Шулай итеп, Раббы болай ди: «Бу халык алдында Мин зур каршылыклар корам, аталар – балалары белән, күрше – дусты белән шул каршылыкларга абынып егылачак һәм һәлак булачак!»
– Исраил халкына, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Менә, Мин Үземнең изге йортымны – сез горурланган ныгытманы, күзегезгә ямь, җаныгызга шатлык булган нәрсәне нәҗеслим, сез калдырып киткән угыл-кызларыгыз кылычтан һәлак булыр.