2 – Биредә үзеңә хатын алма, угылларың да, кызларың да булмасын!
Лут, өеннән чыгып, үзенең кызларын хатынлыкка аласы кияү егетләргә: – Торыгыз, бу җирне ташлап китегез! – диде. – Чөнки Раббы бу шәһәрне юк итәчәк. Әмма кияү егетләргә Лутның сүзләре шаярту булып тоелды.
Миңа Раббы сүзе килеп иреште:
Чөнки бу җирдә туган угыл-кызлар һәм аларны дөньяга бар кылган ата-аналар турында Раббы болай ди:
Хатыннар алып, угыл-кызлар тудырыгыз; угылларыгызга да хатыннар алып, кызларыгызны кияүгә бирегез, алар да угыл-кызлар тапсыннар; шунда ишәегез, саныгыз кимемәсен.
Котымны алган кешеләрне Син, бәйрәмгә җыйгандай, бар тарафтан чакырып китердең – ачулы көнеңдә һичкем котыла алмады, һичкем исән калмады; мин табып үстергәннәрне дошманым кырып бетерде».
Ул көннәрдә авырлы һәм бала имезгән хатыннарга – кайгы!
Ул көннәрдә авырлы булган һәм бала имезгән хатыннарга – кайгы! Чөнки бу илне – зур афәт, халыкны зур нәфрәт көтә:
Чөнки шундый көннәр килер, кысыр хатыннар, бала тапмаган һәм имезмәгән күкрәкләр бәхетле, дип әйтерләр.