7 Мин, Перат буена барып, күмеп куйган урыннан билбавымны казып алдым; билбау черегән, бернигә яраксыз булып калган иде.
Без барыбыз да нәҗесләндек, бөтен тәкъва эшләребез – пычранган кием сыман; без барыбыз да яфрак кебек шиңәбез, гаеп эшләребез безне җил кебек себереп алып китә.
Әйткәннәремне тыңлаудан баш тарткан бу явыз халык үзенең үҗәт йөрәге кушканча яши, хезмәт итәр һәм сәҗдә кылыр өчен, чит илаһларга иярә. Алар шушы черек билбау кебек бернигә яраксыз булып калырлар.
Байтак көннәр узганнан соң, Раббы миңа: – Перат буена бар да Мин сиңа яшереп куярга кушкан билбауны кире ал, – диде.
Шунда миңа Раббы сүзе килеп иреште.
Һәммәсе юлдан язган, бердәй бозылган; игелек кылучы күренми, берәү дә юк».
Элек ул сиңа файдасыз иде, хәзер исә синең өчен дә, минем өчен дә файдалы.