9 Шуннан соң Раббы, кулын сузып, иренемә тидерде дә: «Менә, сүзләремне Мин синең телеңә салдым, – диде. –
Телемне үткен кылыч кебек итте, кулының күләгәсе белән мине каплады, мине очлы ук итте һәм Үзенең садагына яшерде.
«Хәлдән тайган бәндәгә сүзем белән ныклык бирер өчен, Хуҗа-Раббы миңа үгет-нәсыйхәткә колак салучы зирәкләр теле бирде. Үгет-нәсыйхәт алучы зирәкләр кебек тыңласын дип, һәр иртәдә Ул минем колагымны уята.
Мин Үз сүзләремне сезнең авызга салдым, сезне Үз кулымның күләгәсенә яшердем; күкләрне түшәдем, җирнең нигезен салдым, Сионга: „Син – Минем халкым“, – дидем».
«Менә, Мин алар белән төзегән килешү шундыйдыр: сезгә иңдерелгән Рухым, телегезгә салган сүзләрем сездән алынмас, сезнең үзегездән, бала вә оныкларыгыздан бүгеннән башлап һичкайчан алынмас», – ди Раббы.
Моңа каршы Раббы болай дип җавап бирде: «Әгәр дә Миңа кире кайтсаң, Мин сине янәдән кабул кылырмын, һәм син Миңа хезмәт итәрсең. Буш нәрсәләр сөйләмичә, дөресен генә әйтсәң, кешеләргә Минем сүзләремне ирештерүче булырсың. Шунда син алар алдына бармыйча, алар синең каршыңа килерләр.
Иремия пәйгамбәр шушы сүзләрнең барысын Иерусалимдә Яһүдә патшасы Сәдыкыйягә сөйләде;
– Төргәкле китап ал да Йошия патшалык иткән дәвердән башлап бүгенге көнгә кадәр Исраил, Яһүдә һәм барлык халыклар турында әйтә килгән сүзләремнең һәммәсен язып куй.
Шуңа күрә Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла, болай ди: «Кешеләр шундый сүзләр сөйләгән өчен, Мин Үз сүзләремне синең авызыңда, Иремия, утка әйләндерәм, ә бу халыкны утын итәм, һәм шул ут аларны яндырып бетерәчәк.
Ул тагын миңа: – И адәм углы! Мин сиңа әйткән барлык сүзләрне йөрәгең белән кабул ит, колагың белән тыңла, – диде. –
Әмма шунда миңа бер кул орынды һәм мине, дер калтырап торган хәлемдә тезләремә тезләндереп, кулларыма таяндырды.
Шуннан килеш-килбәте белән кешегә охшаган берәү иренемә кагылды, һәм мин, авызымны ачып, каршымда басып торучыга дәштем: – Әфәндем! Әлеге күренештән күңелемне авыр хәсрәт басты, һәм буыннарымның хәле китте.
Раббы, Билгамга ни-нәрсә әйтергә кирәклеген өйрәтеп, аңа: – Бәлак янына кире бар һәм аңа Мин әйткәннәрне җиткер, – дип боерды.
Үзегезне мәхкәмәгә алып барганда, нәрсә һәм ничек сөйләрбез, дип хафаланмагыз: сезгә ул сәгатьтә нәрсә сөйләргә кирәклеге белдерелер.
Гайсә аны халык төркеменнән читкәрәк алып китте дә тегенең колагына бармагын тыкты, аннары, Үзенең бармагына төкереп, теленә кагылды һәм,
сезгә нәрсә әйтәсен Изге Рух шул сәгатьтә киңәш итәр.
Чөнки Мин сезгә шундый сүзләр һәм гакыл бирермен ки, дошманнарыгызның берсе дә сезгә каршы чыга һәм каршы тора алмас.
Хореб янында җыелган көнне сез Раббы Аллагыздан болай дип сорадыгыз: «Моннан ары Раббы Аллабызның тавышын ишетмәсәк һәм бу бөек утны да күрмәсәк иде, югыйсә үләчәкбез».
Шуннан Раббы миңа: «Дөрес әйтә алар, – диде. –
Мин аларга кардәшләре арасыннан сиңа охшаш бер пәйгамбәр сайлап куярмын һәм сүзләремне аның авызыннан әйттерермен. Мин нәрсә кушсам, ул шуларның барысын да әйтер;