6 Ә мин Аңа: – Йа Хуҗа-Раббым, матур итеп сөйли белмим бит мин, чөнки әле бик яшьмен, – дип җавап кайтардым.
Шунда Муса: – Әгәр Исраил халкы миңа ышанмаса, сүземне тыңламаса, «Раббы синең алда пәйда булмады» дисә, нәрсә эшләрмен? – дип сорады.
Муса исә болай дип җавап кайтарды: – Исраил халкы тыңларга теләмәгәнне, фиргавен мине тәгаен тыңларга теләмәс! Мин бит бик начар сөйлим!
Җавабында Муса: – Мин бит бик начар сөйлим, фиргавен мине тыңлармы? – диде.
– Аһ, беттем, – дидем мин шунда, – күзләрем Патшаны, Күкләр Хуҗасы Раббыны күрде, гәрчә иреннәрем нәҗес, яшәвем дә нәҗес авызлы халык арасында булса да.
Шунда мин әйттем: – И Хуҗа-Раббы! Пәйгамбәрләр аларга: «Кылыч күрмәссез, ачлык кичермәссез, чөнки Раббы сезгә бу җирдә мәңгегә тынычлык бирә», – дип, һаман саен тукып торалар.
«Йа Хуҗа-Раббым! Син, кулыңны сузып, бөек кодрәтең белән күкне вә җирне яраттың. Синең өчен мөмкин булмаган эш юк ул!
Иремия пәйгамбәр шушы сүзләрнең барысын Иерусалимдә Яһүдә патшасы Сәдыкыйягә сөйләде;
Мин шунда: – Йа Хуҗа-Раббы! Син бу халыкны вә Иерусалимне «Сезгә тынычлык килер!» дигән вәгъдәң белән алдадыңмыни? Бугазыбызга инде кылыч килеп терәлгән бит! – дидем.
Шунда мин: – Йа Хуҗа-Раббы, минем җанымның беркайчан да нәҗесләнгәне юк иде, үлгән яки ерткыч җанвар ботарлаган җәнлек итен яшь чагымнан алып хәзергә кадәр гомеремдә дә ашаганым юк иде; бернинди дә нәҗесләнгән итне авызыма алганым юк иде, – дидем.
болай диде: «Бар, йөгер, теге егеткә Раббы сүзен җиткер: „Халкының вә мал-туарының күплеге аркасында Иерусалим диварсыз булачак. Иерусалим тирәли Мин Үзем утлы дивар кебек торырмын һәм шөһрәтемнең балкышы шәһәрнең үзендә булыр“».