21 Мин аларның каннары өчен гаеплеләрдән үч алырмын, кичермәм! Мин, Раббы, һәрвакыт Сионда яшәрмен».
Хуҗа-Хаким, хөкемен чыгарып, Үзенең утлы сулышы белән Сионны әшәкелектән арындырачак, Иерусалимдә түгелгән канны юып төшерәчәк.
Чиста су бөркеп, сезне пакьләндерәм, һәм сез чистарынырсыз. Мин сезне бар булган пычрагыгыздан, барлык потларыгыздан арындырам.
Сезне һәртөрле әшәкелек-нәҗестән саклармын; икмәкле итәрмен һәм аны арттыра торырмын – сезгә ачлык кичерергә юл куймам.
Шәһәрне әйләндереп алган диварның озынлыгы җәмгысы унсигез мең терсәккә тигез. Шушы көннән башлап, шәһәр «Раббы биредә» дип аталыр, – дип белдерә Хуҗа-Раббы.
Сез Минем Исраил халкы арасында булуымны, Раббы Аллагыз икәнемне, Миннән башка алла юклыгын белерсез. Моннан ары Минем халкым беркайчан да хурлыкка калмас.
«Шул чагында сез Раббы икәнемне, Үземнең изге тавым Сионда яшәвемне белерсез, – ди Раббы. – Иерусалим изге урын булыр, чит кавемнәр инде аның аша үтә алмас.
– Аның каны өчен без һәм балаларыбыз җаваплы булсын! – дип җавап бирде бөтен халык.
Тәхеттән килгән көчле тавышны ишеттем: «Менә Аллаһының кешеләр белән яшәү урыны. Ул кешеләр белән бергә яшәячәк. Алар Аның халкы булачак һәм Аллаһы Үзе алар белән булачак, Ул аларның Алласы булачак.