1 Менә шул көннәрдә, шул вакытта, Яһүдә белән Иерусалимне әсирлектән коткаргач,
И Раббым, мине – фәкыйрь бер мазлумыңны ишет һәм җавап бир!
Гыйбрәт итеп тыңлагыз: уемдагын сезнең өскә яудырам, сүзләремне сезгә җиткерәм.
чөнки сусаган туфракка – су, корыган җиргә ташкыннар-елгалар агызам Мин, Үземнең Рухымны нәсел варисларыңа, фатихамны балаларыңа яудырам.
Мине табарга мөмкинлек бирермен Мин сезгә, – дип белдерә Раббы, – элеккеге мул-имин тормышыгызны кайтарырмын, сезне Үзем куып җибәргән барлык урыннардан, барлык халыклар арасыннан җыеп алырмын, әсирлеккә киткәнче яшәгән җирегезгә китерермен», – дип белдерә Раббы.
Раббы болай ди: «Ягъкуб токымының чатырларын кабат корырмын, аларның торакларына мәрхәмәт күрсәтермен; хәрабәләр булган урында кабат шәһәр калкып чыгар, зиннәтле сарай да элеккечә үк итеп салыныр.
Шундый көннәр җитәр, – дип белдерә Раббы, – Мин Үз халкыма, Исраил белән Яһүдәгә, элеккеге мул-имин тормышын кайтарырмын, аларны янәдән ата-бабаларына биргән җиргә китерермен, алар шул җиргә хуҗа булыр», – дип белдерә Раббы.
Шуңа да карамастан Мин Сәдүмгә вә аның кызларына, Самареягә вә аның кызларына һәм алар белән бергә сиңа да имин тормыш кайтарырмын.
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Хәзер инде Ягъкубны сөргеннән кайтарырмын, Исраилнең бөтен халкына мәрхәмәтемне күрсәтермен. Үземнең изге исемемне Мин фидакарьләрчә яклармын.
Шул вакытны синең халкыңның химаячесе булган бөек түрә Микәил килер. Милләт-кавемнәр барлыкка килгән заманнардан бирле күрелмәгән коточкыч авыр чор башланыр. Бу афәтле дәвердә синең халкың арасыннан исемнәре китапка теркәлгән адәмнәр котылып калыр;
Ул көннәрдә хәтта кол ирләр белән кол хатыннарга да Үз Рухымны яудырырмын.
Үземнең Исраил халкын әүвәлге хәленә кайтарырмын: алар, вәйран булган шәһәрләрен янәдән корып, шунда яшәрләр, йөзем куаклары утыртып, шәрабларын эчеп сыйланырлар, җимеш бакчалары үстереп, җимешләрен ашарлар.
Муса исә, аңа җавап итеп: – Син мине шул рәвешле якламакчы буласыңмы?! Раббы Үзенең бар халкына Рухын иңдереп, аларның бөтенесе пәйгамбәргә әйләнсә иде! – диде.
Раббы аларга: «Әйтәсе сүзләремне тыңлагыз! Әгәр сезнең арада Раббы пәйгамбәре булса, Мин, күренешләр иңдереп, аңа шулай Үземне белдерәм, аның белән төштә сөйләшәм, – диде. –
Раббы Аллагыз сезнең язмышыгызны үзгәртер, шәфкать күрсәтеп, Үзе таратып җибәргән яклардан – башка халыклар арасыннан җыеп алыр.