30-31 Раббының бөек вә дәһшәтле көне җитәр алдыннан күктә дә, җирдә дә галәмәтле билгеләр – кан, ут вә төтен баганалары күренер, кояш каралыр, ай исә кан төсенә керер.
Сәдүм белән Гамураны, бөтен тирә-юньне күзеннән кичереп, шуны күрде: җир өстеннән һавага мич морҗасыннан чыккан сыман төтен күтәрелә иде.
Мирра һәм фимиам, төрледән-төрле хуш исле майлар аңкытып, чүл өстеннән күтәрелгән төтен баганасыдай кем килә ул?
Җир кайгырып елар, күкләр каралыр. Моны Мин әйттем һәм сүземнән кире кайтмаячакмын, карар кылдым һәм карарымны үзгәртмәячәкмен.
Ул көнне яктылык та, салкынлык та булмас.
Шунда ук, ул көннәрдәге афәттән соң, «кояш каралыр, ай яктыртмас, күкләрдән йолдызлар коелыр һәм күк җисемнәре тетрәнер».
Төрле урыннарда көчле җир тетрәүләр, ачлык, үләт зәхмәте булыр, күктә куркыныч күренешләр һәм бөек галәмәтләр күренер.
Исраилиләрне эзәрлекләп баручы Гай сугышчылары артларына әйләнеп караса, шәһәр өстендәге төтен баганасы күкләргә ашкан! Алар кайсы тарафка чабарга да белмәде, чөнки чүлгә таба йөгерүче исраилиләр кинәт кенә кирегә борылдылар да үзләрен куа килүчеләргә ташландылар.
Шәһәрнең януыннан чыккан төтенне күреп: «Бу бөек шәһәргә кайсы шәһәр тиң булсын!» – дип кычкырдылар.
Аның белән зина кылган һәм җенси теләкләрен канәгатьләндергән җир патшалары, януыннан чыккан төтенне күргәч, аның хакында кайгырып еларлар.
Беренчесе быргысын кычкыртты: кан катнаш боз һәм ут хасил булды, һәм алар җиргә ыргытылды. Җирнең өчтән бер өлеше, агачларның өчтән бер өлеше һәм бөтен яшел үлән янып бетте.
«Шәһәр өстендә төтен күренүгә, беньяминнәрдән качып баручы исраилиләр кирегә борылыр» дип, поскында калган сугышчылар белән алдан сүз куешылган була. Исраилиләрнең утыз сугышчысын үтергән беньяминнәр: «Беренче яудагы сыман, Исраил гаскәрен тар-мар китердек», – дип уйлап бетерергә дә өлгерми –
шәһәр өстендә төтен баганасы күренә! Беньямин сугышчылары артларына борылып караса – шәһәрне ялкын чолгап алган, төтене күкләргә ашкан!