Җир өсте күренмәслек итеп, әйләнә-тирәне саранча каплап алыр, боз сугудан исән калган бар нәрсәне, ялан-кырдагы бар агачларның яфракларын ашап бетерер.
Мин аларны, өермәдәй бөтереп, чит халыклар арасына тараттым, һәм бу җир алардан соң бушап калды – аның аша беркем йөрмәс булды; шулай итеп, алар гүзәл илне чүлгә әйләндерделәр».