27 Сез Минем Исраил халкы арасында булуымны, Раббы Аллагыз икәнемне, Миннән башка алла юклыгын белерсез. Моннан ары Минем халкым беркайчан да хурлыкка калмас.
сөеклесе Ягъкубның мактанычы булган мирас җире бүләк итте безгә.
Колыңнан йөзеңне яшермә, чөнки хафада мин. Тизрәк җавабыңны бир!
Гыйбрәт итеп тыңлагыз: уемдагын сезнең өскә яудырам, сүзләремне сезгә җиткерәм.
Әй Сион кешеләре, сөенешеп тантана итегез, шатлык авазлары яңгырап торсын: Исраилнең изге Алласы сезнең арада, һәм Ул бөектер!»
чөнки сусаган туфракка – су, корыган җиргә ташкыннар-елгалар агызам Мин, Үземнең Рухымны нәсел варисларыңа, фатихамны балаларыңа яудырам.
Курыкмагыз да, калтыранмагыз да: Мин боларны борынгы заманнарда ук сезгә игълан итмәдемме, алдан әйтеп куймадыммы әллә?! Сез – Минем шаһитларым. Миннән башка икенче бер алла бармы?! – Юк, бүтән кыя юк! Мин берсен дә белмим!»
Җирне бар иткән, аны шушы рәвешенә китереп ныгыткан, буш калдырмыйча яшәрлек итеп яраткан Аллаһы, күкләрне булдыручы Раббы, болай дип әйтә: «Мин – Раббы, башкасы юк! – ди. –
Мин – Раббы, башкасы юк, Миннән башка икенче бер алла юк! Гәрчә Мине белмәсәң дә, Мин сине көчле итәм.
Мин Раббы икәнне, икенче берәүнең юклыгын кояш чыгышыннан кояш батышына кадәр белсеннәр өчен, шулай эшлим Мин.
Электә, борынгыда булганнарны исегезгә төшерегез. Аллаһы – Миндер, башкасы юк! Мин – Аллаһы, Миңа охшаган бүтән зат юк!
Патшалар синең балаларыңны тәрбия кылыр, патшабикәләр исә балаларыңның сөт анасы булыр. Халыклар, маңгайлары җиргә тигәнче, сиңа баш ияр, аягыңдагы тузанны ялар. Шулвакыт син Минем Раббы булуымны аңларсың. Миңа өмет баглаганнар оятка калмаячак».
Без барыбыз сарыклар сыман адашып йөрдек – һәркайсыбыз үз юлында булды, ә Раббы барыбызның гөнаһларын аның өстенә өйде.
Сезгә сеңерләр бирәм, ит үстерәм, тире белән каплыйм, сулыш өрәм – һәм сез җанланырсыз. Шунда сез Минем Раббы икәнемне белерсез“».
Шул көннән башлап алга таба да Исраил халкы Минем – Раббы, аларның Алласы икәнемне белер.
Аларны халыклар арасына таратканнан соң берсен дә онытмыйча кире үз җиренә кайтаргач, алар Минем Раббы Аллалары икәнемне белерләр.
Исраил халкын Үземнең Рухым белән сугаргач, Мин инде алардан йөземне читкә бормам». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
Туйганчы ашап-эчәрсез һәм Раббы Аллагызның исемен данларсыз: Ул сезгә гаҗәеп могҗизалар эшләде. Моннан ары Минем халкым беркайчан да хурлыкка калмас.
«Шул чагында сез Раббы икәнемне, Үземнең изге тавым Сионда яшәвемне белерсез, – ди Раббы. – Иерусалим изге урын булыр, чит кавемнәр инде аның аша үтә алмас.
Мин аларның каннары өчен гаеплеләрдән үч алырмын, кичермәм! Мин, Раббы, һәрвакыт Сионда яшәрмен».
Ул көнне син, Иерусалим, Миңа каршы кылган гөнаһларың өчен оялмассың, чөнки Мин арагыздагы тәкәббер, һавалы адәмнәрне юк итәрмен. Минем изге тавымда син бүтән масаймассың.
Раббы Аллаң, сиңа котылу алып киләчәк гаярь Сугышчы, синең белән! Синең өчен сөенәчәк Ул, мәхәббәте белән сине тынычландырачак, җырлар җырлап, синең өчен тантана итәчәк», – дип әйтерләр.
Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә: – Менә, Мин аларга кулымны күтәрәм, һәм алар үз колларының табышына әйләнәчәк. Шул чагында сез Күкләр Хуҗасы Раббы тарафыннан җибәрелүемне белерсез.
Муса исә, аңа җавап итеп: – Син мине шул рәвешле якламакчы буласыңмы?! Раббы Үзенең бар халкына Рухын иңдереп, аларның бөтенесе пәйгамбәргә әйләнсә иде! – диде.
Ягъкуб токымы бәла-каза күрмәс, Исраил халкына бәхетсезлек килмәс. Аларның Раббы Алласы – яннарында, һәм алар Аны үзләренең патшасы дип игълан итәләр.
Аллаһы йорты белән потлар арасында нинди уртаклык бар? Ә бит без – мәңге тере Аллаһының йорты, Аллаһы болай дигән: «Араларында торачакмын, йөриячәкмен, Мин – аларның Алласы, ә алар Минем халкым булыр».
Раббы Аллагыз сезне саклар һәм, дошманыгызны сезнең кулга тапшырыр өчен, гаскәрегез урнашкан тирәдә йөрер, шуңа күрә Ул сездә бернинди дә шакшылык күрмәсен. Аның күңеле сездән кайтмасын өчен, гаскәрегез тукталган урын чиста булырга тиеш.
Изге язмада болай дип әйтелгән: «Менә, Мин кыйммәтле таш сайладым, аны, иң мөһим почмак ташы итеп, Сионда куям. Аңа ышанган кеше һич оятка калмаячак».
Тәхеттән килгән көчле тавышны ишеттем: «Менә Аллаһының кешеләр белән яшәү урыны. Ул кешеләр белән бергә яшәячәк. Алар Аның халкы булачак һәм Аллаһы Үзе алар белән булачак, Ул аларның Алласы булачак.