18 Шуннан Раббы, Үз җирен фидакарьләрчә яклап, халкын ярлыкаячак,
Чөнки исән калганнар Иерусалимнән чыгар, котылып калганнар Сион тавыннан төшәр. Боларның һәммәсен Күкләр Хуҗасы Раббының көчле яратуы тормышка ашырыр.
Син биектән торып тауларны сугарасың, җимешләрең белән җир өстен тутырасың.
Кошлар – эрбет ботакларында, ләкләк – нарат башында оя кора.
Раббы әзмәвер баһадирдай чыгачак, сугышчы сыман Үзенең ярсуын уятачак, гайрәтле оран салып, дошманнарына көч-куәтен күрсәтәчәк.
Чит-ятлар синең диварларыңны тергезәчәк, ә аларның патшалары сиңа хезмәт итәчәк. Ачулы чагымда Мин сиңа җәза биргән булсам да, инде, игелек кылып, рәхим-шәфкатемне күрсәтәм.
Күкләрдән түбән карап, Үзеңнең изге вә данлы торагыңнан күз сал! Безне көчле яратуың вә көч-куәтең кайда? Синең назың вә рәхим-шәфкатеңнән без мәхрүмдер.
Аларның кайгыларын Ул һәрчак уртаклашты, Аның хозурыннан килгән фәрештә аларны коткара килде. Яратучан, кызганучан буларак Ул аларны йолып алды, борынгы заманнарда кулларында күтәреп йөртте.
Углым Эфраим Миңа кадерле түгелмени?! Яраткан балам түгелмени ул?! Аны еш кына шелтәләсәм дә, һаман җылылык белән искә алам; йөрәгем аны уйлап борчыла, һәм Мин аңа рәхим-шәфкатемне күрсәтермен! Бу – Раббы сүзе».
Раббы мәрхәмәт күрсәткәнгә юкка чыкмадык без, Аның рәхим-шәфкате мәңге бетәрлек түгел.
Шуннан соң минем белән сөйләшкән фәрештә болай диде: «Әнә шуны белдер, Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә, диген: „Иерусалим белән Сион өчен җаным әрни,
– Күкләр Хуҗасы Раббы болай дип әйтә: «Сион өчен җаным әрни, шуңа күрә аның дошманнарына ачуым үтә көчле».
атасы янына кайтып киткән. Атасы аны, ерактан ук күреп алып, бик кызганган, каршына йөгереп барып кочаклап үпкән.
башка илаһларга табынып, Аның көнчелеген кузгатты, җирәнгеч эшләре белән Аны ярсытты.
Үз халкының көчсезләнүен һәм һичкемнең – ирекленең дә, ирексезнең дә калмавын күргәч, Раббы аларны кызганыр, Үз колларын яклар.
Аның халкы белән куаныгыз, әй чит халыклар! Чөнки Ул Үз колларының каны өчен үч алыр, дошманнарын Ул җавапка тартыр, Үз халкының җирен пакьләр».
Түзеп нык торганнарны без бәхетле дип атыйбыз. Сез Әюбнең түземлеге турында ишеттегез һәм Раббының ахырда аның белән нәрсә эшләгәнлеген күрдегез; Раббы шәфкатьлелек белән тулы һәм рәхимле бит.
Шуннан алар, чит илаһлардан баш тартып, Раббыга табына торган булдылар, һәм исраилиләрнең җәфа чигүләренә Ул тыныч кына карап тора алмады.