13 Киемнәрегезне түгел – йөрәкләрегезне теткәләгез, Раббы Аллагызга кайтыгыз, чөнки Ул кызганучан вә рәхимле, сабыр-түзем вә ифрат мәрхәмәтле һәм билгеләнгән казаны булдырмаска шат.
Рубин чокыр янына кабат килеп басты, карый – чокырда Йосыф юк, һәм ул өстен-башын ертып өзгәләнергә тотынды.
Ягъкуб хәсрәттән өстен-башын ертты, ертык-портыкка төренеп, углы өчен озак көннәр кан-яшь түкте.
Шулчак Давыт һәм аның янәшәсендәге кешеләр, кайгыдан өсләрендәге киемнәрен ертып,
Әлеге сүзләрне тыңлап бетергәннән соң, Ахаб, өстендәге киемнәрен ертып, гәүдәсенә тупас тукыма урады да уразага керде. Төнлә дә шул ук киеменнән йоклады, үзе тәмам басынкыланып калды.
Канун китабында язылган сүзләрне ишетүгә, патша, өстендәге киемнәрен ертып,
„Шушы урын котычкыч афәткә дучар булыр һәм шушында яшәүчеләргә ләгънәт-каргыш төшәр дигән сүзләремне ишеткәннән соң, син, йөрәгең йомшап, Раббы алдында түбәнчелек күрсәткән өчен, өстеңдәге киемнәреңне ертып, Минем каршыда күз яшьләре түккән өчен, Мин сине ишеттем, – ди Раббы. –
Исраил патшасы, хатны укыганнан соң, өстендәге киемнәрен ертып: – Үтерер яки терелтер өчен Аллаһы түгел бит мин! Нәрсә ул минем янга: «Махау зәхмәтеннән коткар», – дип, кеше җибәрә?! Менә, күреп-белеп торыгыз, минем белән дошманлашыр өчен сәбәп эзли ул, – диде.
Хатынның сүзен тыңлап бетергәч, патша өстендәге киемнәрен ертты, һәм халык шунда дивар буйлап үткән патшаның киеме астында тупас тукыма булуын күрде.
күкләр киңлегеннән алар сүзенә колак салсаң иде дә Үз колларың – халкың Исраилнең гөнаһларын ярлыкасаң иде, аларны туры юлга күндереп, Үз халкыңа мирас итеп биргән җиргә яңгыр яудырсаң иде.
алар Сиңа буйсынырга теләмәде һәм Син күрсәткән могҗизаларны исләренә төшермәде; алай гына да түгел, үҗәтләнеп, коллыкка кире кайтыр өчен, үзләренә юлбашчы сайлап куйды. Ләкин Син – кичерүчән, кызганучан вә рәхимле, сабыр-түзем вә чиксез мәрхәмәтле Аллаһы: Син аларны ташламадың.
Шулчак Әюб урыныннан сикереп торды да, өс киемнәрен ерткалап, чәчен кырыкты. Аннары башын җиргә орып сәҗдә кылды
таулар өстеннән үзәннәргә омтылып, Син билгеләгән урыннарга агып төшкән.
Шулчак бөек җыенда Сиңа рәхмәтләр укырмын, күп санлы халкың арасында дан җырлармын!
«Һәммәсе шунда туган», – дип әйтер кешеләр, Сионны телгә алып. Аллаһы Тәгалә аны Үзе ныгыткандыр.
Мәһабәт вә бөек, мәңге яшәүче, исеме Изге булган Зат болай ди: «Мин изге биеклектә яшәсәм дә, хәсрәтлеләр, төшенкелеккә бирелгәннәр янындамын – Мин аларның рухын күтәрермен, йөрәген терелтермен!
Мин теләгән ураза шундый буламы?! Үзеңне тыеп торуны, камыш кебек башыңны июне, тупас тукыма җәеп, көл өстендә ятуны сез Раббы күңеленә хуш килгән ураза көне дип атыйсызмы?!
Боларның һәммәсен Минем куллар бар кылды, һәммә нәрсә әнә шулай барлыкка килде, – ди Раббы. – Минем күңелгә басынкы, рухы сынган, сүземнән тетрәп торганнар хуш килә.
Бәлки, алар Раббыга догаларын кылырлар, яман юлларыннан кире кайтырлар, чөнки Раббы бу халыкка Үзенең дәһшәт тулы ачу-ярсуын игълан итте.
Шәкем, Шилоһ вә Самарея шәһәрләреннән сакаллары кырылган, киемнәре ерткаланган, тәннәре җәрәхәт белән капланган сиксән кеше килде. Алар Раббы йортына икмәк бүләкләре һәм хуш исле сумала-майлар алып килгән иде.
«Әгәр шушы җирдә калсагыз, Мин сезне биредә төпләндерермен – бөлдермәм, сезне тамыр җәйдерермен – йолкып алмам, чөнки сезнең өскә җибәргән афәт өчен үкенәмен.
Раббы аңа: – Иерусалим буйлап йөр, шәһәрдә кылынган әшәкелекләрдән хәсрәт кичергән һәм ыңгырашкан кешеләрнең маңгайларына тамга сал, – диде.
Самарея үзенә тиешле җәзаны алырга тиеш, чөнки үз Алласына каршы баш күтәрде ул. Аның халкы кылычтан һәлак булыр, балалары кырылып бетәр, авырлы хатыннарының карыннары икегә ярылыр.
Кем белә, бәлки әле, Аллаһы, күңеле йомшарып, уеннан кайтыр, ачуланудан туктар һәм безне һәлак итмәс».
Раббыга ул шундый дога кылды: – И-и Раббы, шушылай буласын өйдә чакта ук әйтмәдеммени?! Шуңа күрә Таршишка качмакчы булдым да инде, чөнки белә идем: Син кызганучан вә рәхимле, түзем-сабыр вә үтә мәрхәмәтле, бәла-каза җибәрергә дигән уеңнан кире кайтучан Алласың.
Исән калган халкың-биләмәңнең гаеп эшләрен вә җинаятьләрен ярлыкаучы Синдәй берәр Аллаһы бармы икән тагын?! Синең ачуың гомерлек түгел, мәрхәмәт күрсәтергә яратасың Син.
Раббы сабыр-түзем, кодрәте Аның чиксездер; гаеплене Ул җәзасыз калдырмый. Аның юлы – өермә вә давыл эчендә, ә болытлар – аягыннан коелган тузан гына.
Син бит Үзең: «Раббы – сабыр-түзем вә үтә мәрхәмәтле, гаеп эшләрне вә җинаятьләрне кичерүче, әмма гаеплеләрне җавапка тартучы, аталарының гөнаһлары өчен өченче, дүртенче буынга кадәр балаларына җәза бирүче», – дип әйттең.
Аллаһының игелеклелеге сине тәүбәгә китерәчәген аңламыйча, чиксез игелеге, сабырлыгы һәм түземлеген санламыйсыңмы әллә?
Әмма чиксез шәфкатьле Аллаһы безгә Үзенең бөек мәхәббәтен күрсәтте:
Тән күнекмәсенең файдасы аз, ә инде ихлас күңелдән табыну һәрнәрсәгә файдалы, чөнки ул хәзерге һәм киләчәк тормышны вәгъдә итә.