1 Сионда быргы кычкыртыгыз, халык өстенә афәт ябырылуын Минем изге тавымда игълан итегез. Бу җирдә яшәгән һәркем куркудан тетрәнеп торсын – Раббы көне җитеп килә, ул инде бик якын!
Бөтен Исраил халкы әнә шулай шатлыклы авазлар белән, тәкә мөгезе, быргы һәм тәлинкә тавышлары астында, лира вә гөсләдә уйный-уйный Раббының Килешү сандыгын алып кайтты.
Корах угылларының җыр-мәдхиясе. Җырчылар җитәкчесенә: «Махалат леаннот» көенә. Эзрах нәселеннән булган Һеманның нәсыйхәте.
Саранча бөтен җир өстен каплап алды – шуның кадәр саранчаның моңарчы булганы юк иде һәм киләчәктә дә булмас.
Үкереп-үкереп елагыз, чөнки Раббы көне якын! Кодрәт иясе җибәргән һәлакәт булып килә ул!
Менә, Раббының рәхимсез көне якынлаша, ул көн дәһшәт һәм янып торган ярсу алып килә, җирне чүлгә әйләндерергә, гөнаһлы бәндәләрне юк итәргә килә!
Чөнки һәр тәкәббер вә горур, югары күтәрелгән бәндәгә Күкләр Хуҗасы Раббының көне киләчәк, һәм шулчак алар түбәнсетеләчәк!
Боларның һәммәсен Минем куллар бар кылды, һәммә нәрсә әнә шулай барлыкка килде, – ди Раббы. – Минем күңелгә басынкы, рухы сынган, сүземнән тетрәп торганнар хуш килә.
Раббы сүзеннән тетрәнүчеләр, тыңлагыз Аның сүзен: «Сезне күрәлмаган, Минем исемгә табынган өчен, сездән йөз чөергән кардәшләрегез: „Әйдә, Раббыгыз Үзенең дан-шөһрәтен күрсәтсен, шунда без шатлануыгызны карап торырбыз“, – диләр, тик алар рисвай калачак.
Шушы сүзләрне халыкка җиткергәч, – ди Раббы, – алар синнән: «Нигә Раббы безгә шундый зур бәла белән яный икән? Гаебебез нәрсәдә? Раббы Аллабыз каршында нинди гөнаһ кылдык?» – дип сорарлар.
Матәм тотучыларны юатыр өчен, беркем икмәк китермәячәк, ата-аналарыннан мәхрүм булганнарны юатып, һичкем бер касә шәраб тәкъдим итмәячәк.
Бөтен илдә быргы кычкыртыгыз, Яһүдәдә игълан итегез, Иерусалимдә белдерегез: «Җыеныгыз, ныгытылган шәһәрләргә китик! – дип сөрән салыгыз. –
Миннән куркырга, Минем алда дер калтырап торырга тиеш түгелме сез?! – дип белдерә Раббы. – Комны Мин диңгез мәңге үтеп чыга алмаслык чик итеп куйдым: дулкыннар никадәр генә ургылып бәрелсә дә, ярны җимерергә көчләре җитми, үкерсә-сикерсә дә, яр сызыгын үтеп чыга алмый.
Аларга, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Бу гыйбарәне Мин юкка чыгарачакмын, Исраилдә андый сүзләр бүтән йөрмәячәк». Тагын аларга әйт: «Аллаһыдан иңгән һәртөрле күренешләрнең тормышка ашачак көне якынлаша.
И адәм углы, ыңгыраш, үкереп ела, чөнки ул Минем халкыма һәм Исраил хакимнәренә каршы төбәлгән. Алар Минем кешеләрем белән бергә кылычтан узачак. Кайгыдан күкрәгеңне төй!
Чөнки Раббының караңгы, төксе көне инде бик якын – халыкларга кайгылы ел җитеп килә.
һәм әлеге сакчы, җиргә килүче кылычны күреп, мөгез быргы кычкыртса һәм халыкны кисәтсә,
Ә инде сакчы, кылычны күреп тә, быргысын кычкыртмаса, шулай итеп халыкны кисәтмәсә, һәм кылыч, килеп, берәрсенең гомерен өзсә, ул кеше үзенең гөнаһлары өчен үтереләчәк, ә аның каны өчен Мин сакчыны җаваплы итәчәкмен».
Менә ул көн, менә ул килеп җитте! Бәла килде. Таяк чәчәк атты, тәкәбберлек бөреләнде.
Шул вакыт килеп җитте, ул көн килеп иреште; җир сатып алган кеше куанмасын, сатарга мәҗбүр булган кеше кайгырмасын, чөнки барысына бик нык ачуым чыкты.
Минем тарафтан шундый фәрман игълан ителә: патшалыгымның бөтен төбәкләрендә бар кеше Даниилның Алласы алдында калтырап торсын, Аңа зур ихтирам күрсәтсен! Ул – мәңгелек булган терек Аллаһы! Аның патшалыгы – җимерелмәс, Аның хакимлеге һичкайчан тәмамланмас!
И Хуҗа-Хакимем, Синең хаклылыгыңа өметләнеп ялварып сорыйм: Үз шәһәрең Иерусалимнән, Синең изге тавыңнан ачуың вә ярсуың китсә иде. Гөнаһларыбыз, аталарыбызның хилаф эшләре аркасында Иерусалим вә Синең Үз халкың әйләнә-тирәдә яшәүчеләрнең мәсхәрәсенә калды.
Үзем, халкым Исраил кылган гөнаһларны танып, мин һаман сөйли, дога кыла бирдем. Алламның изге тавы хакына Раббы Аллама ялваруымны дәвам иттем.
Гибгада мөгез быргы, Рамаһта быргы кычкыртыгыз, Бәйт-Авенда оран салыгыз: „Әй Беньямин, артыңнан дошман килә!“
Быргы кычкырт! Минем белән төзегән килешүне һәм канунымны бозган өчен, Раббы йорты өстенә, бөркет кебек, дошман очып килә.
Нинди дәһшәтле көн! Раббы көне җитеп килә, ул инде бик якын! Кодрәт иясе бу көнне һәлакәт яудырачак!
Шушы гаскәрен Раббы Үзе әйдәп барыр, кычкырып әмерен бирер. Аның фәрманына буйсынган гаскәр исәпсез-сансыз вә бик гайрәтледер. Раббы көне бөек вә дәһшәтле! Бу көнне кем исән кала алыр?!
Сионда быргы кычкыртыгыз, изге ураза көннәре билгеләгез, эштән тыелып торыгыз.
Хөкем үзәне халык белән тулы! – Хөкем үзәненә Раббы көне якынлаша!
«Шул чагында сез Раббы икәнемне, Үземнең изге тавым Сионда яшәвемне белерсез, – ди Раббы. – Иерусалим изге урын булыр, чит кавемнәр инде аның аша үтә алмас.
Шәһәрдә быргы кычкыртсалар, халыкны курку алмасмы?! Шәһәргә бәла килсә, Раббы кулы белән эшләнмиме бу?
Раббы көнен көткәннәргә – кайгы! Нигә дип Раббы көнен көтәсез?! Ул якты түгел, караңгы булачак.
– Син нәрсә күрәсең, Амос? – дип сорады миннән Раббы. Мин: – Кәрзин тулы өлгергән җимеш күрәм, – дидем. Шунда Раббы: «Халкым Исраилнең дә соңгы көне килеп җитте, моннан ары Мин аны кызганмаячакмын! – диде. –
«Менә, Раббы көне – барча халыклар хөкем ителәсе көн якынлаша! Әй Эдом, кылган гамәлләрең үзеңә әйләнеп кайтачак, җәзасы үз башыңа төшәчәк!
Раббының бөек көне инде якын, бик якын! Ул көн ашыгып килә. Раббы көнендә коточкыч тавыш кубачак, хәтта куркусыз сугышчылар да кычкырып елаячак!
ныгытылган шәһәрләргә вә биек манараларга каршы сугышка чакырып, быргы кычкырткан көн бу.
Хуҗа-Раббы алдында һәммәгез тынып калсын, чөнки Раббы көне якынлашты! Раббы корбан табынын инде хәстәрләде, һәм Аның кунаклары пакьләнү йоласын узды.
Ул көнне син, Иерусалим, Миңа каршы кылган гөнаһларың өчен оялмассың, чөнки Мин арагыздагы тәкәббер, һавалы адәмнәрне юк итәрмен. Минем изге тавымда син бүтән масаймассың.
Менә, Раббы көне якынлаша; ул көнне сездән талап алган байлыкны күз алдыгызда бүлешерләр.
Раббы болай ди: – Мин, яңадан Сионга кайтып, Иерусалимдә яшәячәкмен; Иерусалим – тугрылык шәһәре, һәм Күкләр Хуҗасы Раббының тавы Изге тау дип аталачак.
– Мич кебек кызган көн якынлашадыр; ул көнне барча тәкәбберләр вә яманнар саламдай дөрләп кабыначак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – тамырлары да, ботаклары да калмаячак.
– Халыкны бергә җыю һәм юлга кузгалу өчен, ике көмеш быргы чүкеп ясат.
Быргылар кычкырткан вакытта, бөтен халык синең янга – Очрашу чатыры алдына җыелыр.
Әгәр быргы тонык аваз чыгарса, сугышка кем әзерләнер?
Газиз дусларым, мине һәрчак тыңладыгыз. Шулай итеп, мин арагызда булганда гына түгел, бигрәк тә хәзер, яныгызда булмаганда да, котылуыгыз хакына хезмәтегезне, куркып һәм калтыранып, ахыргача дәвам итегез,
чөнки сез үзегез бик яхшы беләсез: Раббы көне, төнлә карак кергәндәй, көтмәгәндә килеп җитәчәк.
Сез дә сабыр булыгыз. Күңелегезне ныгытыгыз, чөнки Хакимебез киләчәк көн якын.
Һәр нәрсәнең ахыры якынлаша, шуңа күрә дога кыла алу өчен, аек фикерле һәм тотнаклы булыгыз.
Аларның бөек ачу көне килде. Моңа каршы кем тора алсын?»