20 Хәтта кыргый җанварлар да ялвара Сиңа, чөнки агымсулар кибеп-корыды, көтүлекләр эсселектән көйде.
Күпмедер вакытлар узгач, әлеге инеш кипте, чөнки җиргә яңгыр яумады.
Кошчыклары ачлыктан бәргәләнгәндә, Аллаһыга ялварып кычкырганда, каргага азыкны кем табып бирә?
шуннан аны үз иленә хуҗа кылды, булган бар милкенә идарәче итеп куйды:
Башка халыкларга Ул моны эшләмәде, шуңа күрә алар Аның хөкем-карарларын белмиләр. Раббыны данлагыз!
Яңгыр яумаганга, җир яргаланып беткән, шуңа күрә игенчеләр дә, аптырап, куллары белән башларын каплый.
миннән һәм синнән элегрәк килгән пәйгамбәрләр борын заманнардан бирле байтак илләрне вә бөек патшалыкларны сугышлар, афәтләр һәм үләт зәхмәтләре турында алдан кисәтә торан булганнар.
Мал-туар ничек ыңгыраша! Сыерлар әлсерәп йөри, чөнки утлаулар кипте. Көтү-көтү сарыклар да тәмам хәлсезләнде.