7 Хәзерге күк һәм җир дә Аллаһының шул ук сүзе аркылы ут белән юк ителү өчен, хөкем көненә сакланып тора. Шул көндә имансызлар һәлак ителәчәкләр.
И Аллаһы, кызган мине! Олуг мәрхәмәтең, чиксез рәхим-шәфкатең хакына минем бозык эшләремне сызып ташла.
Күзләрегезне күккә күтәреп багыгыз һәм аска – җиргә карагыз: күкләр төтен кебек таралачак, ә җир кием кебек тузачак, кешеләре чебен кебек үлеп бетәчәк, Минем коткаруым исә мәңгелек, хаклыгым дәвамлы.
Менә, Раббы ут эчендә килә, арбалары өермәгә тиң, Үзенең ачуын Ул ярсып яудыра, дәһшәтен янып торган ут итеп чәчә.
Шуннан соң тәхетләр китереп куелды, һәм әзәли Зат Үз урынына килеп утырды; Аның киемнәре кардай ап-ак, башындагы чәчләре чиста-саф йон сыман; тәхете Аның – дөрләп торган уттай, тәхетенең тәгәрмәчләре ялкындай иде.
«Шулай, – ди Раббы, – Минем килүемне көтегез. Ул көнне Мин ганимәт җыярга чыгармын, чөнки Мин карар кылдым: халыкларны вә барча патшалыкларны бергә туплап, алар өстенә ярсуымны чәчәрмен, каһәремне яудырырмын; көнчелек утым бөтен дөньяны көйдереп бетерер».
– Мич кебек кызган көн якынлашадыр; ул көнне барча тәкәбберләр вә яманнар саламдай дөрләп кабыначак, – ди Күкләр Хуҗасы Раббы, – тамырлары да, ботаклары да калмаячак.
Сезгә хак сүз әйтәм: кыямәт көнендә Сәдүм белән Гамура шәһәрләренең хәле ул шәһәрнекенә караганда җиңелрәк булыр.
Ләкин сезгә әйтәм, кыямәт көнендә Сур белән Сидунның хәле сезнекенә караганда җиңелрәк булыр.
Ләкин сезгә әйтәм: кыямәт көнендә Сәдүм җиренә сиңа караганда җиңелрәк булыр.
Сезгә әйтәм: әйтелгән һәр буш сүз өчен кешеләр кыямәт көнендә хисап тотачак.
Күк һәм җир юкка чыгар, әмма Минем сүзләрем һичкайчан юкка чыкмас.
Аннан соң Ул сул ягында торучыларга әйтер: «Китегез янымнан, ләгънәт төшкәннәр! Иблискә һәм фәрештәләренә билгеләп куелган мәңгелек утка барыгыз!
Берәр җирдә сезне кабул итмичә, сүзләрегезне тыңлап та тормасалар, ул урыннан киткәндә, аякларыгыздан тузанны кагып төшерегез: алар өчен бу кисәтү булыр.
Мине кире кагып, сүзләремне кабул итмәгән кешенең үз хөкем итүчесе бар: аны әйткән сүзем кыямәт көнендә хөкем итәчәк.
Син кире булганга һәм йөрәгең тәүбә итәргә теләмәгәнгә күрә, Аллаһының гадел хөкеме билгеле булачак ачу көнендә башыңа төшәчәк җәзаңны җыясың.
һәрберенең эше киләчәктә ачык күренәчәк, аны хөкем көне фаш итәчәк. Ул көн ут белән ачылыр да ут һәркемнең эшен сынар.
Дошманнардан һич курыкмагыз: курыкмавыгыз – алар өчен һәлакәт, ә сезнең өчен – котылу билгесе. Бу – Аллаһы эше.
Карагыз аны, сезне беркем дә алдамасын. Аллаһыдан баш тартмыйча һәм һәлакәткә дучар ителгән канунсыз кеше килмичә торып, ул көн җитмәячәк.
Инде баерга теләүчеләр исә коткыга һәм бик күп акылсыз, зарарлы теләкләр тозагына төшәләр. Бу инде кешеләрне афәткә һәм һәлакәткә китерә.
чөнки безнең Аллабыз – яндырып юк итә торган ут.
Шулай итеп, Раббы Үзенә бирелгәннәрне сынаулардан ничек коткарырга, ә явызларны, җәза астында тотып, хөкем көненә ничек сакларга икәнен белә.
Әмма Раббы көне карак сыман көтмәгәндә килер. Күкләр көчле дөмбердәгән тавыш астында юкка чыгар, күк җисемнәре утта янып таркалыр, җир һәм андагы эшләнгән нәрсәләрнең барысы фаш ителер.
Шулай итеп, арабыздагы мәхәббәтебез камилләште, шуңа күрә кыямәт көнен без ышаныч белән каршыларбыз, чөнки Гайсә нинди булса, без дә бу дөньяда шундый булабыз.
Шул фәрештәләрдәй фәхешлеккә һәм бәдәни бозыклыкка бирелгән Сәдүм белән Гамура шәһәрләре һәм алар тирәли урнашкан шәһәрләр дә, кисәтүче гыйбрәт булып, мәңгелек ут җәзасын кичерәләр.
Ә булган һәм хәзер булмаган җанвар – сигезенче патша ул, шулай ук җиде патшаның берседер, һәм ул үзенең һәлакәтенә бара.
Син күргән җанвар бар иде, хәзер ул юк. Тик ул тиздән упкыннан чыгачак һәм һәлак ителәчәк. Дөнья яратылганнан бирле исемнәре Тормыш китабына язылмаган кешеләр җанварны күреп гаҗәпләнәчәкләр, чөнки ул бар иде, хәзер юк һәм янә булачак.
Аннан соң мин зур ак тәхет һәм анда Утыручыны күрдем. Аның хозурыннан җир белән күк качты, һәм аларга урын табылмады.
Шуннан соң мин яңа күкне һәм яңа җирне күрдем. Әүвәлге күк һәм әүвәлге җир юкка чыгып, диңгез дә юк иде инде.