10 Әмма Раббы көне карак сыман көтмәгәндә килер. Күкләр көчле дөмбердәгән тавыш астында юкка чыгар, күк җисемнәре утта янып таркалыр, җир һәм андагы эшләнгән нәрсәләрнең барысы фаш ителер.
Сөенечле авазлар, быргы тавышлары астында Раббы Алла биеккә ашты.
Гөсләгә кушылып, гөслә авазлары көенә Раббыга җырларыгызны багышлагыз!
Чөнки һәр тәкәббер вә горур, югары күтәрелгән бәндәгә Күкләр Хуҗасы Раббының көне киләчәк, һәм шулчак алар түбәнсетеләчәк!
Җир шартлап ярыла, селкенә, тетри,
Барлык күк җисемнәре янып бетәчәк, күкләр кулъязма төргәгедәй бөтерелеп киләчәк; бөтен күк җисемнәре, йөзем куагының яфраклары вә инҗир агачының җимеше кебек, саргаеп шиңәчәк.
Күзләрегезне күккә күтәреп багыгыз һәм аска – җиргә карагыз: күкләр төтен кебек таралачак, ә җир кием кебек тузачак, кешеләре чебен кебек үлеп бетәчәк, Минем коткаруым исә мәңгелек, хаклыгым дәвамлы.
Нинди дәһшәтле көн! Раббы көне җитеп килә, ул инде бик якын! Кодрәт иясе бу көнне һәлакәт яудырачак!
Сионда быргы кычкыртыгыз, халык өстенә афәт ябырылуын Минем изге тавымда игълан итегез. Бу җирдә яшәгән һәркем куркудан тетрәнеп торсын – Раббы көне җитеп килә, ул инде бик якын!
Хөкем үзәне халык белән тулы! – Хөкем үзәненә Раббы көне якынлаша!
«Менә шундый көннәр җитәр, – ди Раббы, – урак уручының эзенә басып, җир сөрүче килер, йөзем куагы утыртучының эзенә басып, йөзем сыгучы килер; яңа җимеш шәрабы, тау-ташлар арасыннан саркып, барча калкулыклар өстеннән агып торыр.
Хаким, Күкләр Хуҗасы Раббы, җиргә орынса – җир эри, җирдә яшәүче һәркемне кайгы били, бөтен җир йөзе Мисыр елгасыдай әле кубарылып менә, әле түбән иңә.
Аның аяк астында таулар утка төшкән балавыз сыман эри, таудан агып төшкән ташкыннан ерылган сыман, үзән җирләр икегә аерыла.
Аның алдында таулар тетрәп тора, калку урыннар дер-дер килә, җир, бөтен җиһан, анда яшәүче бар җан иясе калтырап тора.
Раббының бөек вә дәһшәтле көне алдыннан Мин сезгә Ильяс пәйгамбәрне җибәрәм.
Күк һәм җир юкка чыгар, әмма Минем сүзләрем һичкайчан юкка чыкмас.
Әмма шуны аңлагыз: йорт хуҗасы каракның кайчан киләсен белсә, аңа үз йортына керергә ирек бирмәгән булыр иде.
Аллаһы бар иткәннәрнең һәммәсе яшәеш мәгънәсезлегенә буйсындырылды. Бу аларның ихтыяры буенча түгел, Буйсындыручының ихтыяры буенча эшләнде. Әмма Аллаһы балаларыныкыдай данлы иреккә ия булу өчен, Аллаһы бар иткәннәрнең һәммәсенең фанилык коллыгыннан котылу өмете бар.
Хакимебез Гайсә Мәсих килгән көндә кимчелексез булуыгыз өчен, Аллаһы сезне ахырга кадәр куәтләндерер.
Раббы көнендә рухы котылсын дип, тәнен юкка чыгару өчен, бу кешене шайтан кулына тапшырырга кирәк.
чөнки сез үзегез бик яхшы беләсез: Раббы көне, төнлә карак кергәндәй, көтмәгәндә килеп җитәчәк.
Ә сез, имандашлар, караңгылыкта түгел, шуңа күрә ул көн сезгә карак кебек көтмәгәндә килмәячәк.
Әгәр һәммә нәрсә шулай таркалса, сез нинди кеше булырга тиеш соң? Сез Аллаһының көнен көткәндә һәм ул көннең тизрәк килүе өчен тырышканда, тормышыгызның изге һәм Аллаһыга багланган булуы кирәк. Ул көнне күк янып таркалыр һәм кызулыктан күк җисемнәре эреп бетәр.
Хәзерге күк һәм җир дә Аллаһының шул ук сүзе аркылы ут белән юк ителү өчен, хөкем көненә сакланып тора. Шул көндә имансызлар һәлак ителәчәкләр.
Тиешле урыннарын сакламыйча, торакларын ташлап киткән фәрештәләрне онытмагыз: Раббы аларны тирән караңгылыкта, бөек көндә хөкем итү өчен мәңгелек чылбырларда бәйләп тота.
«Менә Мин карактай көтмәгәндә киләм: ялангач йөрмәс өчен һәм хурлыгын кешеләр күрмәсен дип уяу торучы, киемнәрен саклаучы кеше бәхетле!»
Аннан соң мин зур ак тәхет һәм анда Утыручыны күрдем. Аның хозурыннан җир белән күк качты, һәм аларга урын табылмады.
Шуннан соң мин яңа күкне һәм яңа җирне күрдем. Әүвәлге күк һәм әүвәлге җир юкка чыгып, диңгез дә юк иде инде.
Шуңа күрә, нәрсә кабул кылганыңны, нәрсә ишеткәнеңне исеңә төшер, аны үтә һәм тәүбә ит. Әгәр инде уяу тормасаң, Мин карактай көтмәгәндә килермен, ә син кайсы сәгатьтә килүемне белмәссең.
Күк, язма төргәгедәй бөтерелеп, юкка чыкты. Барлык таулар һәм утраулар үз урыннарыннан кузгатылдылар.