4 Аллаһы гөнаһ кылган фәрештәләрне дә аямаган бит, чылбырлар белән бәйләп, тәмуг караңгылыгына ташлаган: алар анда хөкем көнен көтәләр.
явыз бәндә һәлакәт көнендә котылып кала, Раббының ярсулы көне аны читләтеп үтә.
Аллаһы хәтта Үзенең хезмәтчеләренә дә ышанып бетмәс, фәрештәләрендә дә җитешсезлек табар,
Әй таң йолдызы, әй таң углы, күктән атылып төштең син! Әй халыкларны җиңүче, җиргә егылып бәрелдең син!
Шуңа күрә, – дип белдерә Хуҗа-Раббы, – Мин Үземнең бар булуым белән ант итәм: барлык җирәнгеч сыннарың вә әшәкелекләрең белән Минем изге йортымны нәҗесләгән өчен, Мин сине аударачакмын, һич кенә дә кызганып тормаячакмын, ярлыкамаячакмын.
Мин сине кызганып тормам, ярлыкамам, йөргән юлларың һәм барлык әшәкелекләрең өчен җәзалармын. Шул чагында Минем Раббы икәнемне белерсең».
Кызганып тормам Мин сине, ярлыкамам, йөргән юлларың вә әшәкелекләрең өчен җәзасын бирермен. Шул чагында Минем – Раббы, җәза бирүче Зат икәнемне белерсең.
Аннан соң Ул сул ягында торучыларга әйтер: «Китегез янымнан, ләгънәт төшкәннәр! Иблискә һәм фәрештәләренә билгеләп куелган мәңгелек утка барыгыз!
– Аллаһы Углы, Сиңа бездән ни кирәк? Син монда безне вакытыннан элек газапларга килдеңме? – дип кычкырдылар алар.
каты итеп кычкырып җибәрде: – Аллаһы Тәгалә Углы Гайсә! Сиңа миннән ни кирәк? Аллаһы хакына ялварып сорыйм: газаплама мине.
Ул исә аларга: – Мин шайтанның яшен кебек күктән егылып төшүен күрдем, – диде. –
Җеннәр Гайсәдән үзләрен төпсез упкынга җибәрмәвен үтенделәр.
Сезнең атагыз – иблис, һәм сез атагызның теләкләрен үтәргә телисез. Ул баштан ук кеше үтерүче булып, хакыйкатьне тотмады һәм хәзер дә тотмый, чөнки аңарда хакыйкать юк. Ялган сөйләгән вакытта, ул үзенекен сөйли, чөнки ул – ялганчы һәм ялганның атасы.
Аллаһы табигый ботакларны кызганмаган икән, сине дә кызганмас бит.
Углын кызганмыйча, Аны безнең һәммәбез өчен биргән Аллаһы Аның белән бергә калган бар нәрсәне бүләк итә түгелме?
Раббы андый кешеләрне гафу итмәс – аларга Раббының нәфрәте һәм ярсуы кабыныр; бу китапта язылган ләгънәт-каргышлар алар башына төшәр, Раббы аларның исемнәрен җир йөзеннән юк итәр.
Хәер, бу шөһрәтле затлардан күпкә көчлерәк һәм куәтлерәк фәрештәләр дә Раббы алдында аларны хурлап гаепләмиләр.
Аллаһы, тәкъва тормышны вәгазьләүче Нух белән җиде кешедән кала, борынгы җиһанны да аямаган: имансызлар өстенә туфан китерткән.
Шулай итеп, Раббы Үзенә бирелгәннәрне сынаулардан ничек коткарырга, ә явызларны, җәза астында тотып, хөкем көненә ничек сакларга икәнен белә.
Гөнаһ кылучы исә иблистәндер, чөнки иблис баштан ук гөнаһ кылып килде. Аллаһы Углы нәкъ менә иблис эшләрен җимерергә дип килде.
Алар – хурлыклы эшләренең күбеге белән капланган давыллы диңгез дулкыннары. Алар – адашкан йолдызлар. Мәңгелек дөм караңгылыкта алар өчен урын саклана.
Тиешле урыннарын сакламыйча, торакларын ташлап киткән фәрештәләрне онытмагыз: Раббы аларны тирән караңгылыкта, бөек көндә хөкем итү өчен мәңгелек чылбырларда бәйләп тота.
Әлеге халыкларны алдаучы иблис җанвар белән ялган пәйгамбәрне ташлаган утлы һәм күкертле күлгә ыргытылды. Алар анда көне-төне һәм мәңге-мәңгегә газапланачаклар.