17 Бу кешеләр – сусыз чишмәләр, көчле җил куып тараткан томан сыман. Алар өчен тирән караңгылыкта урын саклана.
Түрәләр хезмәтчеләрен суга җибәрә, хезмәтчеләр сусаклагыч янына килә, ләкин анда су юк, буш савытларын күтәреп, алар кире әйләнеп кайта, чарасызлыктан аптырап, куллары белән башларын каплый.
Раббы исә болай ди: «Нәрсәләр кылыйм инде сиңа, Эфраим?! Нәрсәләр кылыйм сиңа, Яһүдә?! Сезнең тугрылык бик тиз юкка чыга торган иртәнге томан яисә чык кебек кенә бит.
Шуннан соң патша хезмәтчеләренә: «Аяк-кулларын бәйләп, караңгылыкка чыгарып ташлагыз. Анда елау һәм теш шыкырдату булыр», – дигән.
Ә бу булдыксыз хезмәтчене тышкы караңгылыкка чыгарып ташлагыз: анда елау һәм теш шыкырдату булыр», – диде.
Ә Патшалыкка ия булырга тиешле кешеләр читкә, караңгылыкка куып чыгарылырлар: анда елау һәм теш шыкырдату булыр.
Инде без, мәкерле кешеләрнең хәйләсенә алданып, дулкыннар көймәне бер яктан икенче якка ыргыткандай һәм җил аны үзе белән алып киткәндәй, төрле ялган тәгълиматларга иярүче сабыйлар булмыйк.
Сез кагылырга мөмкин булган, дөрләп янган Синай тавына, караңгылыкка да, давылга да килмәдегез.
Аллаһы гөнаһ кылган фәрештәләрне дә аямаган бит, чылбырлар белән бәйләп, тәмуг караңгылыгына ташлаган: алар анда хөкем көнен көтәләр.
Тиешле урыннарын сакламыйча, торакларын ташлап киткән фәрештәләрне онытмагыз: Раббы аларны тирән караңгылыкта, бөек көндә хөкем итү өчен мәңгелек чылбырларда бәйләп тота.