16 Ә Билгам пәйгамбәр явыз эше өчен шелтәләнгән. Ишәк, кеше тавышы белән эндәшеп, аны ахмаклыгыннан туктаткан.
Хаклыгыңны яшереп тотмадым, тугры-садыйк, Коткаручы булуыңны бәян иттем; мәрхәмәтең вә тугрылыгың хакындагы хәбәрне олуг җыеннан йомып калмадым.
Акыл вә зирәклекне эзләп табар, аларны тикшерер, танып белер өчен, шулай ук явызлыкның – ахмаклык, дуамаллыкның мәгънәсезлек икәнен белер өчен, мин бөтен йөрәк дәртемне сарыф иттем.
Кояш астында эшләнгән һәр эшнең начар ягы да шунда: һәркем бер үк төрле язмышка дучар; адәм балаларының күңелләре һәм гомер көннәре явызлык белән, акылсызлык белән тулы; шуннан соң алар барыбер үлеләр аймагына китеп баралар.
Эшегезгә күрә әҗерен бирү көннәре – җәза көннәре килә. Исраил, шуны бел: гөнаһларың артык күп, дошманлыгың көчле булганга, син, пәйгамбәрләр – ахмак, илаһи рух белән илһамланганнар – акылсыз, дип саныйсың.
Шул рәвешле, әгәр сез җирдәге байлык белән ышанычлы эш йөртмисез икән, чын байлыкны сезгә кем әманәт итәр?
Гыйбадәтханәдән гыйбадәтханәгә йөреп, күп тапкырлар аларны җәзаладым һәм Гайсәгә булган иманнарын инкяр иттерергә тырыштым. Аларга карата ачуым бик көчле булганлыктан, андыйларны хәтта чит шәһәрләрдә дә эзәрлекләп йөрдем.