6 Аларның йөрәгендә, янып торган мичтәге сыман, мәкер-хәйлә кайный; явыз ниятләре төн буе пыскый да иртән кабынып китә.
«Раббыга таянасың икән, Үзе коткарсын, синнән разый икән, Үзе ярдәм итсен!» – ди.
Чөнки гөнаһ ияләре яманлык эшләмәсәләр йоклый алмыйлар; кемне дә булса аяктан егылыр дәрәҗәгә җиткермәсәләр, аларның йокылары кача.
Алар һәммәсе дә зиначылар; камыр кабарганчы, икмәкченең утын өстәми дә янып торган миче сыман һаман дөрләп торалар.
Алар барысы, мичтәй кызып, үз хакимнәренең гомерләрен кисәләр; аларның патшалары бер-бер артлы бәреп төшерелә, тик, ярдәм сорап, һичкем Миңа ялварып дәшми.
Җинаять кылырга ниятләгән, түшәгендә явызлык корып яткан һәм, кулларында көч булганга, таң атуга шуны гамәлгә ашырган бәндәләргә – кайгы!