3 Явыз эшләре, ялганнары белән алар патша вә түрәләрнең күңелен сөендерәләр.
Михаяне чакырырга киткән йомышчы, аны табып: – Пәйгамбәрләр бөтенесе бер булып патшага уңыш вәгъдә итәләр. Синең сүзең дә аларныкыннан аерылмасын иде, син дә яхшы сүзеңне әйт, – диде.
Исраил патшасы, дүрт йөзгә якын пәйгамбәрне җыеп: – Рамот-Гилыгадка каршы сугышка барыргамы миңа әллә бармаскамы? – дип сорады. Пәйгамбәрләр аңа: – Бар, Хуҗа-Хаким әлеге шәһәрне патша кулына тапшырачак, – дип җавап кайтарды.
«Бабил патшасы сезгә һәм илегезгә һөҗүм итмәс!» дигән пәйгамбәрләрегез кайда сезнең?!
пәйгамбәрләр ялган хәбәр сөйли, руханилар алар сүзе буенча хакимлек итә, ә Минем халкым моңа каршы килми. Шушыларның бөтенесенә чик куелгач, ниләр кылырлар икән?
Әгәр чүлдә сыеныр урыным булса, халкымны калдырып китәр идем – алар һәммәсе дә – уйнашчылар, хыянәтчел кешеләр өере.
Ләкин сез яманлык чәчтегез – бозыклык урып алдыгыз, ялганның җимешләрен ашадыгыз. Үзегезнең җигүле атларыгызга, күп санлы сугышчыларыгызга ышанганга күрә,
Эфраим Мине ялган белән, Исраил йорты алдау белән уратып алган; бары Яһүдә генә Аллаһыга йөз тота һәм Исраилнең изге Алласына тугрылык саклый».
Антлар биреп тә, алдау, үтереш, угрылык, зиначылык хәттин ашты, бертуктаусыз адәм каны түгелә.
Буш-яраксыз потларга иярергә ният кылган Эфраим, хөкемгә тартылып, җәзасын алды.
Патша бәйрәмендә алар патшага һәм түрәләренә хәмер эчертәләр һәм көлкегә калдыралар.
Син Омри патшаның һәм Ахаб йортының гадәт-йолаларын саклап калгансың. Шуңа күрә Мин сине тар-мар китерәм, халкыңны хур итәм, һәм син барча кавемнәр алдында мәсхәрәгә калачаксың».
Куллары явызлык кылырга җайлашып беткән: түрәләр – бүләк, хөкемчеләр ришвәт таләп итә, көчлеләр үз мәнфәгатен алга сөрә, һәм алар бергәләп шулай дөреслекне бозалар.
Алар мондый нәрсәләрне эшләүчеләрнең Аллаһының гадел хөкеме буенча үлемгә лаек булуларын беләләр; әмма шуларны эшләп кенә калмыйлар, шулай эшләүчеләрне хуплыйлар да.
Алар – дөньядан, шуңа күрә дөньяви сөйлиләр һәм дөнья аларны тыңлый.