1 Әй руханилар, тыңлагыз! Әй Исраил йорты, игътибар ит! Әй патша йорты, бу сүзләргә колак сал! Сезгә хөкем оештырылачак, чөнки сез Миспа каласында – тозак, Тавор тавында – ятьмә,
Сезнең ата-бабаларыгызны Мисыр җиреннән алып чыкканнан башлап бүгенге көнгәчә Мин: „Кушканнарымны үтәгез!“ – дип кисәтә килдем.
«Патша белән патшаның анасына син, Иремия, болай диген: „Тәхеттән түбәнрәк төшеп утырыгыз, чөнки даныгызның таҗы башыгыздан төшеп китте“».
Исеме Күкләр Хуҗасы Раббы булган Патша болай ди: «Мин Үзем шаһиттыр: башка таулар арасында калкып торган Тавор тавы һәм диңгез буендагы Кәрмил тавы кебек куәтле берәү киләчәк.
Явызлыгың хәттин ашканга күрә, Бәйт-Эл, сине әнә шундый бәлаләр көтә. Таң атканда, Исраил патшасы һәлак булыр!»
балаларын җуйган ана аю кебек өстегезгә ташланырмын, күкрәгегезне ертырмын, сезне ана арыслан кебек ашармын, ерткыч җанвар кебек ботарлап ташлармын.
Әй Исраил угыллары, Раббы сүзенә колак салыгыз; бу җирдә яшәүчеләрне Раббы хөкемгә тарта, чөнки биредә тугрылык та, мәрхәмәт тә, Аллаһыны танып белү дә юк.
Кешеләрне сагалап торучы юлбасар сыман, руханилар өере Шәкем юлында кешеләрне үтерә һәм төрле кабахәтлекләр эшли.
Аллаһы пәйгамбәре – Эфраимнең сакчысыдыр; шулай булса да, пәйгамбәрнең барлык юлларына тозак корылган, Аллаһы йортында да дошманлык көтә аны.
И өлкәннәр, тыңлагыз! Шушы җирдә көн күрүче һәркайсыгыз, әйткәннәремә колак салыгыз! Сез үзегез яисә ата-бабаларыгыз яшәгән заманда мондый һәлакәт булдымы икән?!
Әй исраилиләр! Раббының сүзенә колак салыгыз. Мисыр җиреннән алып чыккан бар халыкка төбәп, Ул шуны әйтә:
Юк булыр Исхакның калкулыктагы гыйбадәт кылу урыннары, вәйран ителер Исраилнең мөкатдәс ханәләре; кылычымны күтәрермен Яробам патшаның гаилә-йортына!»
Мин, Михә, шулай дидем: «Ягъкуб халкының башлыклары, Исраил йортының хакимнәре! Тыңлагыз мине: гаделлек саклауны кайгыртырга тиеш түгелмени сез?!
Гадел хөкемне санламаган, барлык хак нәрсәне бозып күрсәткән Ягъкуб йорты башлыклары һәм Исраил хакимнәре, тыңлагыз!
Бу илдә адәм рәтле һичберкем калмады, кешеләр арасында саф күңеллесен таба алмыйсың. Һәркем икенче берәүнең канын коярга әзер, хәтта кардәшләр дә бер-беренә каршы тозак кора.
– Угыл – атасын, ә кол үзенең хуҗасын ихтирам итә. Әгәр дә Мин ата икәнмен, Миңа булган хөрмәт кайда? Әгәр дә Мин хуҗа икәнмен, кайда Миңа булган ихтирам? – ди Күкләр Хуҗасы Раббы. – Сез, руханилар, Минем исемне кимсетәсез һәм үзегез: «Ничек итеп Синең исемне кимсетәбез?» – дип сорыйсыз.
– Сезнең өчен боерыгым шулдыр, руханилар:
Абиногам углы Барак әнә Тавор тавына менеп баскан, дип, Сисерага хәбәр итүгә,
Әлеге Дебора, Нәптали җирендәге Кыдышта гомер итүче Абиногам углы Баракны чакыртып, аңа әйтте: – Раббы, Исраил Алласы, сиңа менә нәрсә боера: «Нәптали һәм Зәбулун ыругыннан үзең белән ун мең кешене ияртеп, Тавор тавына менеп бас.
елның елында ул, әле Бәйт-Элгә, әле Гилгәлгә, әле Миспага килеп, һәр барган җирендә Исраил халкына үзенең хөкем карарларын чыгара торды.
Шемуил аларга: – Бөтен Исраил халкы Миспага җыелсын, мин сезнең хакта Раббыга дога кылырмын, – диде.
Исраил халкы Миспага җыелды һәм, су чумырып алып, аны Раббы каршына китереп түкте. Шул көнне халык: «Раббы алдында гөнаһ эш кылдык без!» – дип такмаклый-такмаклый ураза тотты. (Шемуил Миспада Исраил угылларының хөкемчесе булды.)