2 Антлар биреп тә, алдау, үтереш, угрылык, зиначылык хәттин ашты, бертуктаусыз адәм каны түгелә.
Энесе Һабилгә Кабил: – Әйдә, кырга чыгабыз! – диде. Кырда чакта Кабил, энесе Һабилгә һөҗүм итеп, аны үтерде.
Яшәүчеләр тарафыннан җир нәҗесләнгән, чөнки алар кануннарны санга сукмадылар, кагыйдәләрне хурладылар, мәңгелек Килешүне боздылар.
Тыңлагыз, Исраил исемен йөртүчеләр, Яһүдәнең нәсел варислары – Ягъкуб угыллары! Сез Раббы исеме белән ант итәсез, Исраил Алласын чакырасыз, ләкин тугрылык вә тәкъвалыктан ерак торасыз.
Чөнки Исраил вә Яһүдәне үз Алласы, Күкләр Хуҗасы Раббы, ялгыз калдырмады, гәрчә Исраилнең изге Заты алдында җирләре гөнаһка баткан булса да.
Чишмәдән су бәреп чыккан кебек, аңардан явызлык бөркелә – анда көчләү вә талау хөкем сөрә; Минем күз алдымда бары тик авыру-газаплар вә җәрәхәтләр генә.
Болар һәммәсе Иерусалим пәйгамбәрләренең гөнаһлары, руханиларының җинаятьләре өчен җәза булды – алар кала диварлары эчендә тәкъва кешеләрнең канын түктеләр.
Зынҗырлар ясагыз, чөнки бу җир канлы җинаятьләр белән сугарылган, шәһәр җәбер-золым белән тулган.
Ләкин сез яманлык чәчтегез – бозыклык урып алдыгыз, ялганның җимешләрен ашадыгыз. Үзегезнең җигүле атларыгызга, күп санлы сугышчыларыгызга ышанганга күрә,
Алар буш сүз сөйлиләр, ялган антлар биреп, килешүләр төзиләр; гаделсезлеккә нигезләнгән хөкем, шулай итеп, сөрелгән басуда үскән агулы үләнгә охшап калды.
Эфраим Мине ялган белән, Исраил йорты алдау белән уратып алган; бары Яһүдә генә Аллаһыга йөз тота һәм Исраилнең изге Алласына тугрылык саклый».
Әмма Эфраим Раббының бик нык ачуын китерде, шуның өчен Хуҗа-Хаким Эфраимне кан коюда гаепләр, Үзен санламаган өчен җәзага тартыр.
Шиттимдә тирән чокыр булдыгыз. Шуңа күрә Мин сезгә тиешле җәзаны бирермен.
Гилыгад канга баткан, ул – явызлык кылучылар шәһәре.
Кешеләрне сагалап торучы юлбасар сыман, руханилар өере Шәкем юлында кешеләрне үтерә һәм төрле кабахәтлекләр эшли.
Исраилне дәвалаганда, Эфраимнең гаделсезлеге һәм Самареянең явызлыгы ачыкланды: алар хәйлә-мәкер илә эш итәләр, караклары йортларны баса, юлбасарлары урам буйлап талап йөри.
Явыз эшләре, ялганнары белән алар патша вә түрәләрнең күңелен сөендерәләр.
Алар һәммәсе дә зиначылар; камыр кабарганчы, икмәкченең утын өстәми дә янып торган миче сыман һаман дөрләп торалар.
Әмма сез яхшылыкны күрәлмыйсыз, яманлыкны яратасыз, халкымның тиресен тунап, итен сөякләреннән аерасыз.
Гадел хөкемне санламаган, барлык хак нәрсәне бозып күрсәткән Ягъкуб йорты башлыклары һәм Исраил хакимнәре, тыңлагыз!
Яманнарның өйләрендәге хәрәм байлыкны, каһәр төшкән бозык үлчәүләрне күрәлмыйм Мин!
Бу илдә адәм рәтле һичберкем калмады, кешеләр арасында саф күңеллесен таба алмыйсың. Һәркем икенче берәүнең канын коярга әзер, хәтта кардәшләр дә бер-беренә каршы тозак кора.
Фетнәчел, нәҗесләнгән, бүтәннәрне изүче шәһәргә – кайгы!
Ул: «Бу – бөтен җир йөзенә җибәрелгән ләгънәт. Төргәкнең бер ягында язылганча, урлашкан һәр кеше юк ителәчәк; төргәкнең икенче ягында язылганча, ялган ант бирүченең һәрберсе шулай ук юк ителәчәк.
– Күкләр Хуҗасы Раббы Үз халкына: «Гаделлек белән хөкем итегез, бер-берегезгә мәрхәмәтле вә шәфкатьле булыгыз!
Шулай итеп, бөтен тәкъваларның җирдә түгелгән каны башыгызга төшәчәк: тәкъва Һабил каныннан алып, мәзбәх белән Изге йорт арасында сез үтергән Бәрәхия углы Зәкәрия канына кадәр.
Ата-бабаларыгыз эзәрлекләмәгән берәр пәйгамбәр калдымы икән? Алар Хак Затның киләчәген алдан хәбәр итүчеләрне үтергәннәр, ә хәзер сез Аның Үзенә хыянәт иттегез һәм үтердегез.
Раббы Аллагызның исемен кирәкмәскә телгә алмагыз: Аның исемен кирәкмәскә телгә алган кешегә Раббы җәза бирми калмас.
Зина кылма.
Урлашма.
Яһүдиләр Хаким Гайсәне һәм пәйгамбәрләрне үтергәннәр, ә безне куып җибәрделәр. Алар Аллаһыга да мәгъкуль түгел, бар кешеләргә дә каршы.
Мин хатынның изгеләр һәм Гайсә шаһитларының каныннан исергәнлеген күрдем. Аны күреп, мин бик нык гаҗәпләндем.