9 Әнә шуның өчен өлгерәчәк игенемне, шәрабымны, аның шәрә тәнен капларга тәгаенләнгән йон-киндеремне аңардан тартып алырмын.
Шуңа күрә Мин, кулымны сиңа таба юнәлтеп, өлешеңне киметтем, сине күрәлмаучы пелешти кызларының ихтыярына бирдем, синең йөгәнсезлегең өчен алар оялдылар.
Мин сине сөяркәләрең кулына тапшырачакмын, алар синең өемнәреңне туздырачак, калкулыкларыңны җимерәчәк, өстеңнән киемеңне салдырып, бизәнү әйберләреңне тартып алачак һәм сине шәрә калдырачак.
өстеңнән киемеңне, бизәнү әйберләреңне салдырып алачаклар.
чөнки берничә елдан төньяк патша әүвәлгедән дә зуррак гаскәр туплар – нык коралланган күп санлы сугышчылары белән кабат яуга кузгалыр.
Югыйсә Мин аны шәрә калганчы чишендерермен, дөньяга туган көнендәге сыман ялангач итәрмен, Мин аны чүл сыман, коргаксыган җир сыман итәрмен; сусыз интектереп үтерермен.
Җил чәчкәнгә күрә, исраилиләр өермә урачак; үсеп утырган иген башакланмаса, он булмас, инде башаклана калса да, аны читләр ашар-йотар.
Икмәк белән шәраб халык тамагын туйдырмас, яшь шәрабка өметләнүе дә юкка аның.
Кем белә, бәлки әле Ул сезне кызганыр, Үзенең хәер-фатихасын бирер. Шул чагында сез Аңа тагын икмәк вә шәраб бүләкләре китерә башларсыз.
Андыйларның бар мөлкәте таланып, йортлары ташландык бер хәлгә килер. Аларга үзләре салган йортларда яшәргә, үзләре үстергән йөземнең шәрабын татырга насыйп булмас».
Эдомиләр: «Безне җимерделәр, әмма без җимерелгәнне яңадан төзербез», – дисә дә, Күкләр Хуҗасы Раббы: «Алар төзерләр, ә Мин җимерермен, һәм аларны явызлар йорты, Раббының мәңгегә ачуын чыгарган халык дип атарлар, – дип әйтер. –
Һәм сез шунда тәкъва белән яман кеше арасындагы һәм Аллаһыга хезмәт итүче белән Аңа хезмәт күрсәтмәүче кеше арасындагы аерманы күрерсез.