Һошея 2:7 - Изге Язма

⁷ үзенең сөяркәләре артыннан китәр, тик куып җитә алмас. Аларны эзләп тапмагач: „Үз ирем янына кире кайтыйм әле, аның янында миңа әйбәтрәк иде“, – дияр.

Һошея 2:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

II Елъязма 28:23

«Мине Дәмәшкъ илаһлары җиңде», – дип уйлап, алар хөрмәтенә корбаннар китерде; «Арам патшаларына илаһлары булышты, әгәр аларга корбан китерсәм, миңа да ярдәм итәрләр», – дип өметләнде ул. Әмма шушы илаһлар аңа һәм бөтен Исраил халкына һәлакәт китерүче генә булды.

Ишагыйя 30:16

„Юк, атларга атланып качарбыз!“ – дидегез сез. Ярый соң, качарсыз да! „Җитез атларга атланып чабарбыз!“ – дидегез сез. Ярый, сезне эзәрлекләүчеләр дә бик җитез булачак!

Иремия 14:22

Чит халыкларның илаһлары яңгыр җибәрә аламы?! Үзеннән-үзе күктән яңгыр коя аламы?! Моны эшләүче Син түгелме, Раббы Аллабыз?! Без Сиңа гына өметләнеп торабыз – боларның һәммәсен Син генә булдыра аласың.

Иремия 2:2

– Бар, Иерусалимгә ишеттер. Раббы болай дип әйтә, диген: «Мин синең яшь чактагы тугрылыгыңны, кәләш чагыңдагы мәхәббәтеңне, Минем артымнан ияреп, чүлгә, берни үсми торган кысыр җиргә барган чагыңны искә төшерәм.

Иремия 2:28

Үзең ясаган илаһларың кайда соң синең?! Бәла килгәндә коткарсыннар сине, булдыра алсалар! Синдә бит, әй Яһүдә, һәр шәһәрнең үз илаһы бар.

Иремия 2:36

Юлларыңны нигә шулай җиңел генә алыштырасың син? Ашшур сине хурлыкка калдырган кебек, Мисыр да сине хур итәчәк.

Иремия 3:1

Әгәр дә ире хатынын аерып җибәрсә, һәм ул бүтән ирнең хатыны була калса, беренче ир элекке хатынына кире кайта алмый! Югыйсә ошбу җир нәҗесләнер иде. Ә син, Исраил, күп сөяркәләр белән уйнашлык итеп, Миңа кире кайтырга җыенасыңмы? – дип белдерә Раббы. –

Иремия 31:18

Эфраимнең иңрәп ыңгырашуын ишетәм: „Син миңа җәза бирдең, һәм мин, тискәре бозау сыман, сабак алдым. Кире Үзеңә кайтар мине, һәм мин кайтырмын, чөнки Син – минем Раббы Аллам!

Иремия 31:32

Бу килешү Мин аларның ата-бабаларын Мисырдан җитәкләп алып чыккан чакта төзегән килешү сыман булмас, – дип белдерә Раббы. – Ата-бабалары ул килешүне бозды, гәрчә Мин аларның Хуҗасы булсам да.

Иремия 44:17

Әйткән нәзеребезгә тугры калып, ата-бабаларыбыз, патшаларыбыз, түрәләребез һәм без үзебез элек Яһүдә шәһәрләрендә һәм Иерусалим урамнарында эшләгәнчә, Күк алиһәсенә багышлап, хуш исле сумала-майлар көйрәтербез, корбан бүләге итеп шәраб китерербез, чөнки ул вакытларда без тук вә бәхетле, кайгы күрми яши идек.

Яхәзкыл 16:18

Аларга парча киемнәреңне кигездең һәм алларына Минем маемны вә хуш исле сумала-майларымны куйдың.

Яхәзкыл 16:8

Кабат яныңнан үткән чакта, сине күрдем Мин, бу синең мәхәббәтең чоры иде; Мин, өстемдәге киемемнең бер чабуын җәеп, шәрәлегеңне капладым; сиңа ант итеп, синең белән килешү төзедем, – дип белдерә Хуҗа-Раббы, – һәм син Минеке булдың.

Яхәзкыл 20:32

Сез: „Чит халыклар кебек булачакбыз, башка кавемнәр кебек, агач белән ташка табыначакбыз“, – дисез, ләкин сезнең уегызга килгән нәрсә тормышка ашмаячак.

Яхәзкыл 23:12

Ашшур угылларына – башлыкларга, хакимнәргә, баштанаяк коралланган сугышчыларга, атка атланып йөрүче җайдакларга аның нәфесе төште – алар барысы да чибәр егетләр иде.

Яхәзкыл 23:22

Шуңа күрә, Оһолиба, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Синең гайрәтең чиккән сөяркәләреңне Мин сиңа каршы котыртам һәм Бабил угылларын вә барлык килданиләрне, Пыкод, Шоа вә Коа угылларын, алар белән бергә чибәр Ашшур егетләрен төрле яктан синең каршыңа китерәм. Алар барысы да – башлыклар вә хакимнәр, күренекле гаскәр башлыклары, оста җайдаклар.

Яхәзкыл 23:4

Кызларның олысын Оһола, кечесен Оһолиба дип йөрттеләр. Алар Минеке иделәр, угыл вә кызлар тудырдылар. Оһоланы – Самарея, Оһолибаны Иерусалим дип атыйлар иде.

Даниил 4:17

Төшеңдә күргән матур яфраклы, җимешләре күп булган һәм барча җан иясен ризыкландыручы, төбендә кыр җәнлекләре үзенә урын тапкан, ябалдашлары арасында очар кошлар оя корган, зур, таза-нык һәм очлары күккә ашкан, җирнең бөтен ноктасыннан күренеп торган агач –

Даниил 4:25

Миңа, Нәбухаднессар патшага, кагылышлы бу сүзләрнең һәммәсе дөрескә чыкты.

Даниил 4:32

Җир йөзендә яшәүче барлык җан ияләре Аның алдында бернигә тормый; күк гаскәре һәм тереклек дөньясы белән Ул Үзенчә ихтыяр кыла, Аның кулын туктатырлык һәм Аңа: «Ни-нәрсә кылдың син?» – дип әйтерлек һичкем юктыр!

Даниил 5:21

адәм балалары арасыннан куылды; аның акылы хайванныкына тиңләште, ул кыргый ишәкләр арасында яшәде, үгез сыман, үлән белән туенды, күк чыгында коенды. Инсаннар патшалыклары өстеннән Аллаһы Тәгалә хакимлек иткәнне һәм тәхеткә Ул Үзе теләгән бәндәне утыртканны Нәбухаднессар патша таныганчыга кадәр, бу шулай дәвам итте.

Һошея 1:2

Һошеягә сүзен башлап, Раббы аңа: – Бар, үзеңә бер уйнашчы хатын һәм аның зинадан туган балаларын да ал, – диде.

Һошея 13:6

Мин ризыкландырганга, сез тук идегез, тамакларыгыз туйгач, сез тәкәбберләнеп китә һәм Мине оныта идегез.

Һошея 14:1

Самарея үзенә тиешле җәзаны алырга тиеш, чөнки үз Алласына каршы баш күтәрде ул. Аның халкы кылычтан һәлак булыр, балалары кырылып бетәр, авырлы хатыннарының карыннары икегә ярылыр.

Һошея 2:16

Ул көнне, – дип белдерә Раббы, – син Миңа „ирем“ дип дәшәрсең, бүтән инде „багалым“ дип әйтмәссең.

Һошея 5:13

Эфраим үзенең чирен, Яһүдә үзенең җәрәхәтен күреп алгач, Эфраим Ашшур янына китте – хәбәрчеләрен бөек патша янына юллады, тик Ашшур сезне терелтә дә, җәрәхәтләрегезне дәвалый да алмас.

Һошея 5:15

Шуннан Мин Үз урыныма кайтырмын, һәм алар үз гаепләрен таныганчы, кайгы-хәсрәткә чумып, ихлас күңелдән йөз нурымны эзли башлаганчы, шунда кала бирермен».