2 Хәзер эфраимнәр гөнаһ өстенә гөнаһ эшли: кулларыннан килгәнчә, һөнәрчеләре көмештән потлар коя. Эфраимнәр: «Корбан китерүчеләр бозау сынын үбәргә тиеш», – ди.
Хәлбуки Исраил җирендә Мин җиде мең кешене исән калдырдым: алар Багал каршында тез чүкмәделәр, аның сыннарын үпмәделәр.
болай диделәр: – Әлеге әсирләрне бирегә алып кайтып, Раббы каршында безне гаепле итмәгез. Кылган гөнаһларыбызга өстәп яңа гаеп өймәкче буласызмы?! Безнең гаеп болай да чиксез зур, һәм Раббының ачу-ярсуы Исраил җирендәдер!
Ул, атасы Менашшедан аермалы буларак, Раббы алдында түбәнчелек белән тәүбә итмәде, киресенчә, гөнаһлы эшләрен арттырганнан-арттыра гына барды.
углына хөрмәт күрсәтегез! Юкса Аның ачуыннан юлыгызда һәлак булырсыз – Аның ачуы бик тиз дөрләп китәр. Раббыга сыенучылар һәммәсе бәхетледер!
Сезнең кай җирегезне кыйнарга тагын?! Ни өчен сез һаман үҗәтләнәсез? Башыгыз җәрәхәт белән тулы, йөрәгегез тәмам хәлдән тайган.
«Тыңлаусыз балаларыма – кайгы! – дип белдерә Раббы. – Минем ниятләрне түгел, ә бәлки үзләренекен тормышка ашыра алар. Минем рөхсәтемнән башка килешүләр төзи, шул рәвешле гөнаһ өстенә гөнаһ өсти.
Сыннарга табынучылар һәммәсе рисвай булачак, һөнәрчеләр бары тик кеше генә бит! Һәммәсе бергә җыелып бассыннар – куркуга калып, һәммәсе хурлыкка төшәчәк!
Әй халыкларның имин калганнары, бергә җыелып якынрак килегез! Агач потлар күтәреп йөрүчеләр, коткара алмаган илаһка дога кылган кешеләр берни аңламый.
…Алтынны акча янчыгыннан чыгарып, көмешне үлчәүгә куеп үлчиләр дә, илаһ коеп ясар өчен, көмешчегә бирәләр, аннары шул ясалма сынга табыналар, аның алдында сәҗдә кылалар.
Әй фетнәчеләр, исегездә тотыгыз сез моны, кайгыдан ыңгырашыгыз һәм акылыгызга килегез!
көмеш вә алтын белән бизи, аннары, аумасын дип, чүкеч-кадак белән беркетеп куя.
Ул халыклар мәгънәсез вә ахмак – агач потлардан киңәш сорыйлар.
Бу халык нигә һаман шулай адашып йөри соң, нигә Иерусалим гел ялгыша, адашып йөри? Алар ялганга бик нык ябышканнар, һич кенә дә кире кайтырга теләмиләр.
Исраил мул җимешле, күп тармаклы йөзем куагы кебек: җимешләре күбрәк булган саен, корбан китерү урыннарын да ишәйтә ул, җире уңдырышлырак булган саен, табыну өчен баганаларны да ныграк бизи.
Самареядә яшәүчеләр Бәйт-Авендагы бозау сыны өчен калтырап, куркып торырлар, халык та, каһиннәре дә яраткан бозаулары өчен күз яшьләре түгәчәк, чөнки сынның даны сүнәчәк.
Аны Үземә күбрәк чакырган саен, ул Миннән читләшә генә барды; Багал сыннарына корбан чалып, потлар хөрмәтенә хуш исле сумала-майлар көйрәтә бирде.
Аларның шәһәрләренә кылыч килеп төшәчәк һәм капка бикләрен ватачак – явыз ниятләренә чик куячак.
Үзегез белән дога сүзләрен алыгыз да Раббыга кайтыгыз, әйтегез Аңа: «Бар гөнаһларыбызны кичер, игелек белән кабул ит безне; үгез урынына корбанга Сиңа мактау сүзләребезне китерәбез, – диегез. –
Ул шуны белмәде ки, иген белән шәрабны, зәйтүн маен аңа Мин биргән идем, Багал сыны ясар өчен, ул тотып бетергән бихисап алтын-көмешне дә Мин биргән идем.
Эфраим үз потларына ябышып ята – шулай үз юлыннан бара бирсен ул!
Патшаларын ул Минем ризалыктан башка үзе куйды, җитәкчеләрен Миңа белдермичә сайлады; алтын-көмешеннән потлар ясап, һәлакәтен якынайтты.
Әй Самарея, син табынган бозау сынын инкяр иттем Мин! Халкыңа ачуым көчледер! Шулай беркайчан да чистарынып пакьләнмәс микәнни ул?!
Әлеге сын – Исраил эшедер, аны һөнәрче ясаган, Аллаһы түгел ул; Самарея бозавы парә-парә киләчәк!
– Инде менә сез – гөнаһлы буын – аталарыгыз урынына калып, Раббының Исраилгә каршы ачуын тагын да ныграк кабартасыз.
Аңа Аллаһының җавабы нинди булды соң? «Ялган илаһ Багал каршында тезләнеп, аңа табынмаган җиде мең кешене Мин Үзем өчен саклап калдым».
Син кире булганга һәм йөрәгең тәүбә итәргә теләмәгәнгә күрә, Аллаһының гадел хөкеме билгеле булачак ачу көнендә башыңа төшәчәк җәзаңны җыясың.
Мәкерле кешеләр һәм алдакчылар исә, башкаларны адаштырып һәм үзләре дә адашып, явызлыкларында тагын да алга китәрләр.
Шемуил, зәйтүн мае салынган савытын алып, Шаулның башына май сөртте; аннары аны үбеп болай диде: – Раббы Үз биләмәсе булган Исраил халкы белән идарә итүне сиңа тапшыра.