3 Әнкәсенең карынында чакта ук Ягъкуб үз карендәшен үкчәсеннән эләктерде, үсеп җиткәч исә, Аллаһыга каршы көрәште,
Аннан соң игезәкнең карындаш икенчесе дөньяга килде. Анысы кулы белән Эсауның тәпиенә ябышып чыккан иде. Шуңа күрә аңа Ягъкуб дип исем куштылар. Игезәк балалары туганда, Исхакка алтмыш яшь тулган иде.
Шуңа күрә Раббының исраилиләргә бик нык ачуы чыкты, һәм Ул аларны Үзенең күз алдыннан сөрде, Яһүдә ыругыннан башка Аның хозурында беркем калмады.
Әнә шуңа күрә Раббы бөтен Исраил нәселеннән йөз чөерде. Аларны газапларга дучар итеп талаучылар кулына тапшыра торган булды һәм, ниһаять, Үзеннән бөтенләй читкә тибәрде.
Ахыр чиктә, Үзенең коллары – пәйгамбәрләре аша кисәтә килгәнчә, Раббы Исраил халкын Үзеннән читкә тибәрде: исраилиләр үз җирләреннән Ашшурга сөрелде, һәм алар бүгенге көндә дә шунда гомер кичерәләр.
Шуның өчен Мин әле сезгә, хәтта угылларыгызның угылларына да дәгъва белдерәчәкмен! – ди Раббы. –
Инде менә соңгы сәгатең сукты, синең өскә ачуымны яудырачакмын, йөргән юлларыңа карап хөкем итәчәкмен, барлык әшәкелекләрең өчен җавап бирергә мәҗбүр итәчәкмен.
Тиздән өстеңә ярсуымны түгәрмен, ачуымны алырмын синнән, йөргән юлларыңа карап хөкем итәрмен, барлык әшәкелекләрең өчен хисап тотарсың!
Әй Исраил угыллары, Раббы сүзенә колак салыгыз; бу җирдә яшәүчеләрне Раббы хөкемгә тарта, чөнки биредә тугрылык та, мәрхәмәт тә, Аллаһыны танып белү дә юк.
Рухани белән ни булса, халык белән дә шул булыр, кылган гамәлләренә карап, әҗерен бирермен.
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, Раббы кануныннан ваз кичеп, Аның кагыйдәләрен тотмаган, ата-бабалары табынган ялган потларга ияреп, туры юлдан язган Яһүдәне җәзасыз калдырмам:
Әй таулар, Раббының гаепләү сүзен ишетегез, җирнең мәңгелек нигезләре, сез дә тыңлагыз! Раббы Үзенең халкын гаепли – Исраилне хөкем итә.
Әмма әле игезәкләр туганчы һәм яхшы яки яман нәрсә дә булса эшләгәнче, Рәбикага: «Өлкәне кечесенә хезмәт итәчәк», – дип әйтелгән булган. Моның белән Аллаһының сайлавы аларның эшләренә түгел, ә Чакыручыга бәйле булуы күрсәтелә.