9 Таралып юк булган болыт кебек, үлеләр аймагына киткән кире кайтмас.
– Ә хәзер, бала үлгәннән соң, нигә миңа ризыктан баш тартырга?! Аны кире кайтара аламмыни мин?! Мин аның янына барырмын, ә ул инде минем янга кире кайтмас.
Җир өстенә түгелгән суны кире җыеп алып булмаган кебек, дөнья куйган кешегә дә кабат җан өрү мөмкин түгел. Аллаһы берәүнең дә җанын харап итәргә теләми, читкә тибәрелгән кеше Миннән читләшә күрмәсен, дип борчыла.
Мин бит тиздән караңгы, үлем сөременә чумган, мәңге әйләнеп кайтмаслык илгә –
Ул бөеклек күкләрдән дә югарырак – син нәрсә генә эшли аласың? Үлеләр аймагыннан тирәнрәк – син нәрсә белә аласың?
Санаулы еллар үтәр дә китәр – мин кире әйләнеп кайтмаслык юлга китеп барырмын.
Әгәр үлеләр дөньясы минем йортым булса, караңгылыкка ятагымны җәйсәм,
Өметем дә үзем белән бергә үлеләр дөньясының капка төбенә иңәр – аның белән бергә туфракка әйләнербез».
Хәзер менә үлем йокысы белән йоклар идем, тыныч булыр иде миңа
Афәт арты афәт килде миңа, абруем җил белән очып киткәндәй булды, иминлегем болыт кебек эреп юкка чыкты.
Болытларны Ул су тамчылары белән туендыра, болытлар эченнән яшеннәрен аттыра;
Юкса бихисап бәла-казалар чолгап алды мине, гөнаһ эшләремнән күзләремне пәрдә сарды, башымдагы чәч бөртегеннән дә күбәйде алар, йөрәгемнең хәле бетте.
Алар үлде, инде терелмәс, үлеләрнең рухы аякка басмас, чөнки Син аларны җәзалап юк иттең, алар турындагы хатирәне юкка чыгардың.
Мин уйладым: Раббыны күрә алмам, тереләр җирендә Аны күрмәм; якты дөньяда яшәүчеләр белән бергә күзләрем башкаларга инде карый алмас.