4 Ливьятанның аяклары, көче һәм гәүдәсенең мәһабәтлеге турында сөйләмичә булдыра алмыйм.
Аларга фатихасын бирде: – Үрчегез, ишәегез! – диде. – Җир йөзен тутырыгыз, аны буйсындырыгыз; диңгездәге балыкларга, күктәге кошларга, җир йөзендә хәрәкәт иткән барлык җан ияләренә хуҗа булыгыз!
Мин бурычлы булып калырлык кем Миңа нәрсәдер биргән?! Күкләр астында бар нәрсә Минеке бит!
Кем аның тиресен салдыра, ике катлы көбәсен тишә алыр?
хуҗа шул колын хөкемче хозурына алып барсын һәм, аны ишеккә яки ишек яңагына терәтеп, колагын без белән тишсен. Шуннан ул гомерлеккә хуҗасының колы булып калыр.
ул вакытта колыгызны ишек янына бастырып, колагын без белән тишегез. Шуннан ул гомерлеккә колыгыз булыр. Хатын-кыз колыгыз белән дә шулай эшләгез.
Көннәрдән беркөнне Аммон патшасы Нахаш, яуга кузгалып, Гилыгадтагы Явеш шәһәрен камап алды. Явеш халкы Нахашка мондый тәкъдим ясады: – Безнең белән солых төзесәң, сиңа хезмәт итәр идек.