4 Абынганнарны син сүзең белән аягына бастырдың, тезләре калтыраганнарга таяныч булдың.
Ул заманда сүзләремне ишетүчеләр мине мактады, эшләремне күрүчеләр хуплады.
Аларга, баш булып, барыр юлларын күрсәтә идем, гаскәр арасында басып торган патшалары кебек, кайгыга батканнарны юатучы кебек идем.
Исеңә төшер: башкаларга ничек акыл-киңәш бирә идең үзең, кулы салынганнарга ничек көч-куәт өсти идең.
Инде үзеңә кайгы килгәч, шундук башыңны игәнсең, бәла килеп кагылуга, куркудан рухың төшкән.
Әдәпсезнең сүзләре кеше җанын үткен кылычтай телгәли, ә акыллы кешенең сүзләре йөрәккә дәва булып ята.
Әдәпле әйтелгән сүз ялтыравык көмеш савыттагы алтын алма кебек.
«Хәлдән тайган бәндәгә сүзем белән ныклык бирер өчен, Хуҗа-Раббы миңа үгет-нәсыйхәткә колак салучы зирәкләр теле бирде. Үгет-нәсыйхәт алучы зирәкләр кебек тыңласын дип, һәр иртәдә Ул минем колагымны уята.
Шунда патшаның йөзе үзгәрде, коты алынып, аяк буыннары йомшарды, тезләре калтырана башлады.
Шуңа күрә, ул чиктән тыш көенмәсен өчен, сез аны гафу итегез һәм юатыгыз.
Әмма рухлары төшкәннәрне юатучы Аллаһы, Титусны безгә китереп, күңелләребезне күтәрде.
Сездән, имандашлар, үтенеп сорыйбыз: эшсез утыручыларны үгетләгез, курка торганнарның күңелләрен күтәрегез, хәлсезләргә ярдәм итегез. Бар кешеләргә карата түземле булыгыз.
Шуңа күрә хәлсез кулларыгызны, көчсез тезләрегезне ныгытыгыз.