4 Мин җирнең нигезен салганда, син кайда идең? Әгәр син акыллы, зиһенле икәнсең – әйтеп бир!
Әүвәл Аллаһы күкне һәм җирне яратты.
Җир вә күкнең яратылышы менә шулайдыр. Раббы Алла җирне һәм күкне яратканда,
Әллә син дөнья йөзенә беренче кеше булып тудыңмы, таулар барлыкка килгәнче үк яратылдыңмы?!
Җилләргә куәт биргәндә, суларның чиген билгеләгәндә,
Җир белән идарә итүне кем Аңа тапшырган?! Кем соң Аңа бөтен дөньяны биргән?!
Ул кылган гаҗәеп гамәлләрне, могҗизаларны, авызыннан чыккан хөкемнәрне хәтерегездә саклагыз,
Зирәк акылы белән Раббы җирне бар итте, күкләрне яратты.
– Кем күккә ашты да, кем күктән иңде?! Кем җилне үзенең учына җыйды?! Кем суларны киемгә урап бәйләде?! Җирнең чикләрен кем билгеләде?! Аның исеме ничек? Углының исеме ничек? Беләсеңме шуны?
Раббы Үз юлының башында ук, борын-борыннан, Үзенең илаһи гамәлләрен башкарырга керешкәнче үк, мине булдырды.
Кемнән Ул киңәш сораган?! Кем Аңа нәсыйхәт биргән дә хак юлны өйрәткән?! Кем Аңа гыйлем биргән дә зирәклек юлын күрсәткән?!
Раббы Үзенең кодрәте белән җирне бар итте, зирәклеге белән галәмне ныгытты, гакылы белән күкләрне түшәде.
Менә Ул – тауларны хасил иткән, җилләрне бар кылган Зат! Кешегә Ул Үзенең уй-ниятен белдерә, таң яктысын караңгыга әйләндерә, тау башларыннан гизеп йөри. Аның исеме – Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла!
Аллаһы тагын болай ди: «Йа Раббым, һәммәсеннән элек Син җирнең нигезләрен бар иттең, күкләр дә – Синең кулларыңның эше.
Шушы соңгы көннәрдә Ул безгә Углы аша сөйләде. Аллаһы Углын бөтен нәрсәнең варисы итеп куйган һәм галәмне Аның аша барлыкка китергән иде.
Мескен бәндәне Ул – тузан арасыннан, фәкыйрь-юксылны көл-туфрактан күтәреп торгыза. Түрәләр арасына утыртып, мирас итеп данлы урын бирә аларга. Җирнең нигезе Раббыныкыдыр, дөньяны Ул шул нигезгә урнаштырган.