4 Ул көн караңгылыкка әйләнсен, Аллаһы аны күкләрдә искә алмасын, таң яктысы аңа нур чәчмәсен.
«Мин туган көн, „ир бала яралды!“ дип әйткән төн кырылып китсен!
Караңгылык, үлем сөреме ялмап алсын аны, кара болыт капласын; кояш тотылу аңа дәһшәт салсын.
Зольмәтле бер көн булыр ул, болытлы, караңгы көн булыр. Иртәнге нурлар тауларга яткан кебек, исәпсез-сансыз куәтле чирү ябырылып килә. Әлегәчә мондый яуның булганы юк иде һәм киләчәктә дә булмас!
Раббы көнен көткәннәргә – кайгы! Нигә дип Раббы көнен көтәсез?! Ул якты түгел, караңгы булачак.
Көн уртасында бөтен җир йөзен караңгылык каплап алды, һәм көндезге сәгать өчкә кадәр шулай дәвам итте.
Берничә көн дәвамында кояш та, йолдызлар да күренмәгәч һәм көчле давыл тынычланмаганлыктан, котылуга булган барлык өметебез югалды.
бу җир турында Раббы Аллагыз Үзе кайгырта, Раббы Аллагыз аны ел әйләнәсе күз уңыннан төшерми.
Бишенче фәрештә үзенең касәсен җанвар тәхете өстенә түкте һәм аның патшалыгы караңгылыкка чумды. Кешеләр авыртудан телләрен тешләделәр,