2 «Әйе, хәлсезгә син нинди ярдәм күрсәттең?! Арып-талганның кулына күпме көч,
Көн үзәкләре җиткәч, Ильяс аларга мәсхәрә белән: – Катырак кычкырыгыз, ул бит алла, бәлки, уйга талгандыр, яисә бер-бер эше бардыр, яки юлга чыккандыр, йә булмаса йокыга киткәндер; кычкырсагыз уяныр иде, – диде.
«Шулай-шулай, сез барысын да белә торган! Сезнең белән бергә зирәклек тә үләр, ахры!
Әюб шулай дип җавап бирде:
гакылы җитмәгән затка ничаклы киңәш бирдең?! Күпме зирәк сүз әйтә алдың?!
Боларны сез үзегез күрдегез бит. Шулай булгач, нигә буш сүз сөйләп торасыз?
Өметемне өзмәс өчен, кайдан куәт алыйм? Гомеремнең азагы нинди булыр, ничек түзеп торыйм?
Минем көчем таш кебек ныкмы?! Гәүдәм әллә бакырданмы минем?!
Бу чарасыз хәлләр эчендә ярдәм итәрлек көч бармыни соң минем үземдә?
Хак сүздән дә каты нәрсә юктыр, тик сезнең шелтәгез нидән гыйбарәт соң?
Чүлдәге кабиләләр тез чүксен каршысында, дошманнары тузан яласын җиргә ятып.
Кемнән Ул киңәш сораган?! Кем Аңа нәсыйхәт биргән дә хак юлны өйрәткән?! Кем Аңа гыйлем биргән дә зирәклек юлын күрсәткән?!