3 Мин Кодрәт иясенә эндәшергә җөрьәт итәм, дәгъвам турында Аллаһы белән сөйләшергә телим!
Аллаһы, телгә килеп, сиңа җавап бирергә теләсә иде,
Ул мине юк итәр – инде өметем өзелгән, үз юлымны мин Аның алдында барыбер яклаячакмын –
Шуннан соң чакыр мине, һәм мин җавабымны бирермен, яки сөйләргә рөхсәт ит миңа, ә Үзең җавабыңны әйт.
И-и, кем дә булса игътибар белән тыңласа иде мине! Менә, имзам белән сүзләремнең хаклыгын раслыйм. Инде Кодрәт иясе җавабын әйтсен, гаепләремнең исемлеген язып куйсын,
«Ир бул, билеңне кысыбрак бу! Мин сорыйм синнән, ә син аңлатып бир.
Әмма синең урыныңда мин булсам, Аллаһыга ялварыр идем, үз эшемне Аллаһыга тапшырыр идем.
Әгәр берәрсе Аның белән бәхәскә керергә теләсә, Аның мең соравыннан берсенә дә җавап бирә алмас иде.
«Әй илаһлар, үзегезнең дәгъвагызны әйтегез! – ди Раббы. – Ышандырырлык дәлилләр китерегез! – ди Ягъкуб Патшасы. –
Әй таулар, Раббының гаепләү сүзен ишетегез, җирнең мәңгелек нигезләре, сез дә тыңлагыз! Раббы Үзенең халкын гаепли – Исраилне хөкем итә.