4 Әллә Синең дә күзләрең гади кешенеке сыманмы?! Син дә дөньяга кешеләр кебек карыйсыңмы?!
Кешегә Ул иминлек һәм таяныч бирә, әмма йөргән юлларын гел күзәтеп тора.
Аның карашы җирнең читләренә кадәр җитәдер, күкләр астында ни-нәрсә барлыгын күреп-күзәтеп тора Ул.
Кешенең гомер юлын күзәтеп, Аллаһы аның һәр адымын күреп тора –
Аллаһы бит минем кебек адәм баласы түгел, ничек мин Аның белән тартыша алыйм, ничек итеп мәхкәмәгә Аның белән дәгъвалашырга барыйм?
Әмма Ул аларга болай диде: – Кешеләр алдында сез үзегезне яхшы итеп күрсәтәсез, ләкин Аллаһы сезнең күңелегезне белә бит; кешеләр югары бәя биргән нәрсә Аллаһы өчен җирәнгечтер.
Аның башындагы чәчләре ак йон кебек, кардай ак иде. Күзләре исә ут ялкыны кебек иде,
Әмма Раббы Шемуилгә: – Аның тышкы кыяфәтенә вә буй-сынына карама, Мин аны читкә тибәрдем, чөнки Минем караш адәм балаларыныкыннан үзгә: адәм баласы кешенең йөзенә бакса, Раббы исә кешенең йөрәгенә күз сала, – диде.