2 Аллаһыга әйтермен: хөкем чыгарырга ашыкма! Нәрсәдә гаеплисең Син мине?
Ялгыш гамәлләрем, кылган гөнаһларым күпме икән? Күрсәт кимчелекләремне, гөнаһларымны.
Әллә мин кешеләрдән зарланаммы?! Әллә түземсезләнүем урынсызмы?!
Нәрсә дип син Аны гаеплисең: имештер, Ул кешегә җавап бирми.
«Ир бул, билеңне кысыбрак бу! Мин сорыйм синнән, ә син аңлатып бир.
Әгәр гөнаһ кылган булсам, йә әйт: ни зыяным тиде Сиңа, әй кешелекнең Назыйры? Нигә миңа шулай каныгасың? Ни сәбәпле Синең өчен авыр йөккә әйләндем?
Мин барыбер гаепле саналырмын – шулай булгач, ник юкка тырышырга?
Әгәр берәрсе Аның белән бәхәскә керергә теләсә, Аның мең соравыннан берсенә дә җавап бирә алмас иде.
Ул миңа Мәрхәмәт итүче, минем Ныгытмам вә Кальгам, Коткаручым вә Калканым! Мин Аңа сыенам, халкымны Ул миңа буйсындырып тота.
Раббы – минем көч-куәтем вә калканым! Бар йөрәктән Аңа өмет итәм. Ул миңа ярдәмгә килде, шуңа күңелем сөнечтән тулды; рәхмәтемне белдереп, Аңа җыр җырлыйм.
Шулай итеп, Мәсих Гайсәдә булганнарга хәзер һичнинди хөкем юк,