6 Эстер әйтте: – Безне күрәлмаучы явыз дошман – Һәмәндер! Ахашверош патша белән мәликә Эстердән Һәмәннең коты алынды.
Бу хакта барча дошманнарыбыз ишеткәннән һәм тирә-ягыбыздагы халыклар моны күргәннән соң, аларның үз-үзләренә ышанычы бетте, чөнки бу эшнең Аллабыз ихтыяры белән кылынганын аңладылар.
Патша үзенең мөһер йөзеген бармагыннан салды да аны яһүдиләрнең дошманына – Агаг токымыннан булган Һамдата углы Һәмәнгә бирде,
Шуннан Ахашверош патша Эстер мәликәдән сорады: – Моны эшләргә җөрьәт иткән кеше – кем ул?! Кайда ул адәм?!
Ахашверош патша шул көнне үк яһүдиләр дошманы Һәмәннең йортын Эстер мәликәгә бирде; Мәрдәкәй исә патша алдына килде, чөнки Эстер аның үзенә туган булуын әйткән иде инде.
Ярдәм сорап Сиңа дәшкәндә, мөкатдәс йортыңа карап кулларымны сузганда, минем ялварулы догаларыма колак сал!
Патша күңелендәге ачу – үлемгә хәбәр; әмма зирәк кеше патшаның да мәрхәмәт-шәфкатен яулый алыр.
Җирнең нигъмәте һәркем өчен, хәтта патша үзе дә кырдан җыеп алынган уңыш исәбенә яши.
Йөрәгем калтырады, бөтен тәнем дер-дер килде; элек мин көтеп алган эңгер-меңгер вакыт минем өчен коточкыч бер нәрсәгә әйләнде.
Читтә булганнарны исә Аллаһы хөкем итә. «Үз арагыздан яманлык кылучыны сөрегез!»
Шунда канунсыз кеше пәйда булыр, Хаким Гайсә аны тыны белән үтереп, килүенең балкышы аны юк итәчәк.
Безнең ике араны Раббы Үзе хәл итсен! Миңа кылган явызлык өчен, Раббы сиңа җәзасын Үзе бирсен! Мин исә сиңа кул күтәрмәячәкмен!