9 Һәмән ул көнне мәҗлестән шат һәм көр күңел белән чыкты. Әмма сарай капкасы төбендә, ихтирам күрсәтеп аягүрә торып басмаган, аның каршында калтырап калмаган Мәрдәкәйне күргәч, Һәмәннең ачуы кузгалды.
Изрегыллы Наботның «Ата-бабаларымның мирас җирен сиңа бирмим мин» дигән сүзләреннән соң Ахаб, ачуыннан кайнап, караңгы чырай белән өенә кайтып китте. Өендә ул ашап-эчеп тормады, урын өстенә менеп ятты да йөзен читкә борды.
– Изрегыллы Наботка мин: «Көмеш бәрабәренә миңа йөзем бакчаңны бир, әгәр теләсәң, аның урынына мин сиңа башка йөзем бакчасы бирермен», – дип сөйли башлаган идем, ул миңа: «Үземнең йөзем бакчамны бирмим мин сиңа», – дип җавап кайтарды, – диде ул хатынына.
Кызларны икенче тапкыр җыйнаган вакытта, Мәрдәкәй Патша капкасы төбендә утыра иде.
Патша капкасы төбендә булган барлык сарай әһелләре, Һәмән алдында чүгеп, йөзләре белән җиргә кадәр иелделәр, чөнки патшаның әмере шундый иде. Әмма Мәрдәкәй чүкмәде дә, башын да җиргә кадәр имәде.
Мәрдәкәй аның алдында тез чүкмәгәнне һәм баш имәгәнне күргәч, Һәмәннең бик нык ачуы чыкты.
Әмма бу мине һич тә канәгатьләндерми; минем өчен иң ачу китергәне – яһүди Мәрдәкәйнең патша сарае капкасы төбендә утыруын күрүдер, – диде.
яманның шатлыгы тиз үтүчән, денсезнең куанычы – мизгел генә.
Өемдәге кешеләр беркайчан да: „Туйганчы ит белән сыйласа иде ичмасам!“ – дип әйтмәде.
Чит илаһларга табынучыларның кайгылары артсын; мин катнашмыйм аларның канлы корбан китерүендә, авызыма алмыйм илаһларының хәтта исемен дә.
Якын күршесе белән дустанә гәп корып та, күңелләрендә мәкер саклаган явызлар – бозыклык кылучылар вә яманнар белән бергә харап иттермә мине!
Ачуыннан ярсыган Нәбухаднессар шундук Шадрах, Мешах һәм Әбеднәгүне китерергә боерды. Әлеге ирләрне патша каршына китереп бастыргач,
Бәдәнне үтереп тә, җанны үтерә алмаучылардан курыкмагыз. Күбрәк җанны да, бәдәнне дә җәһәннәмдә һәлак итүче Аллаһыдан куркыгыз!
Үзенең йолдызчылар тарафыннан алданганын күреп, Һируд бик ярсыды. Ул Бәйт-Лехемдәге һәм аның тирәсендәге ике яшьлек һәм шуннан кечерәк ир балаларны үтерергә боерды. Баланың туу вакытын йолдызчылар әйткән сүзләрдән ачыклады.
Хәзер тук булганнар, сезгә – кайгы! Сез ачка интегерсез. Бүген авыз ерып көлүчеләр, сезгә – кайгы! Сез хәсрәт чигәрсез һәм еларсыз.
Сезгә хак сүз әйтәм: сез еларсыз, үкереп еларсыз, ә дөнья шатланыр; сез кайгырырсыз, әмма кайгыгыз шатлыкка әйләнер.
Шушы сүзләрне ишеткәч, Киңәшмәдә утыручылар ачуларыннан тешләрен шыкырдаттылар.
Хәсрәтләнегез, ачыныгыз һәм ыңгырашыгыз! Көлүегез – кайгыга, шатлыгыгыз моң-зарга әйләнсен.